Zijleestvoorjou

Waardering: 7.5
Aantal pagina’s: 336+480+416+480= 1712

Achterkant van het eerste boek
Deze romans zijn een vierdelige reeks van de Italiaanse schrijfster Elena Ferrante over het leven van twee Napolitaanse meisjes. Zij groeien op in een levendige achterbuurt, vol kleurrijke en gewelddadige personages, maar ook vol armoede en onwetendheid. Maar de meisjes hebben de wil om te slagen in het leven en rijk te worden. Lila is de intelligentste van de twee, maar zij kan wegens haar armoede geen middelbare studies aanvatten. Zij is ongemanierd en onsympathiek, maar straalt een charisma uit waaraan haar vriendin Elena en de jongens van de buurt niet kunnen weerstaan. Elena is het brave meisje, dat wel mag studeren. Maar al vlug wordt duidelijk dat studie en kennis voor een vrouw niet zo belangrijk zijn in het arme zuiden. Vaak gaan de wegen van de twee meisjes uiteen, er zijn heel wat conflicten, maar ze zoeken elkaars vriendschap steeds opnieuw op. Het verhaal wordt verteld door de zestigjarige Elena, die op haar leven terugblikt. Boeiende bildungsroman, met op de achtergrond de geschiedenis van Napels en Italië.

Ik weet niet of jullie het al door hadden maar ik hou echt van boekenreeksen. Door de meerdere boeken en vele pagina’s leer je de personages goed kennen en zit je he-le-maal in het verhaal. Toen ik deze reeks een half jaar geleden zag liggen bij een boekenwinkel stond deze gelijk op mijn to-be-read lijstje. Tenminste… ik bedoel to-be-lislistened want naar deze reeks heb ik geluisterd via Storytel.

Ik heb gemengde gevoelens over deze reeks, ik geef het een 7.5 dus mooi vond ik het zeker. Echter vond ik het soms langdradig… Ik ergerde me daar zo erg aan dat ik de boeken ook periodes versneld heb afgespeeld (x 1.50). Bepaalde dialogen zijn naar mijn inziens te lang en zo tot in de puntjes verteld; dat is natuurlijk knap maar mijn focus was op den duur helemaal weg. Gek als het hoofdpersonage van te voren bijvoorbeeld zegt ”ik kan me niet precies meer herinneren hoe het ging maar ongeveer zo…” en dan ben je vervolgens 17 pagina’s verder! Volgens mij herinner je je het gesprek dan best goed haha. Anyway dat was even mijn negatieve gespuis. Door naar het positieve!

Positief: Het inlevingsvermogen in dit boek is heel hoog en daardoor is het verslavend. Je wilt elke keer weer terug naar die wereld waarin het verhaal wordt verteld door Elena over haar en Lila. Het is een mooi verhaal waar eigenlijk, als ik er nu op terugkijk, vrij weinig gebeurd. Toch pakt het en blijft het boeien omdat het gewoonweg gaat over het leven en vriendschap. Ondanks dat de levens van de 2 vrouwen zo verschillend zijn zoeken ze elkaar steeds weer op. Daarnaast is het geweldig om te lezen over hoe het leven voor de vrouwen was in Napels/Italië in de jaren 50. Het vierde boek vond ik het mooist omdat daar het meeste in gebeurd en de vrouwen dan volwassen zijn en terugkijken op het leven.

Conclusie: Ondanks dat het zo een mooi en pakkend verhaal is was ik stiekem wel blij dat ik klaar was met de reeks. Na deze boeken was ik echt weer eens even toe aan wat ACTIE! Als je echt een roman-fan bent en van details houdt dan is deze reeks zeker iets voor jou! Hou je koppie er wel bij want de vele personages kunnen nog wel eens verwarrend zijn.

Waardering: 9.2 
Aantal pagina’s: 560 + 552 + 320 + 848 = 2280

Ik heb zo onwijs genoten van deze boeken en was echt even in de rouw toen ik de laatste pagina omsloeg. Afscheid nemen van dit verhaal, de mysteries en de personages viel zwaar.
Het Kerkhof der Vergeten Boeken is een vierluik van de Spaanse romanschrijver Carlos Ruiz Zafón. Het bevat de boeken ‘’De schaduw van de wind’’, ‘’Het spel van de engel’’, ‘’De gevangene van de hemel’’ en ‘’Het labyrint der geesten’’.

Het is een te lang verhaal om goed te omschrijven maar kort gezegd gaat het grotendeels over de familie Sempere, David Martin en Fermín Romero de Torres (mijn favoriete personage).
De familie Sempere heeft een boekwinkel in Barcelona en het hele verhaal begint wanneer de vader van Daniel Sempere hem meeneemt naar het Kerkhof der Vergeten Boeken. Maar een klein groepje mensen kennen het bestaan en de locatie hiervan. Hij mag 1 boek uitkiezen tussen de duizenden in dit Kerkhof, ‘’De schaduw van de wind’’ gaat over de obsessie van Daniel om de schrijver Julian Carax van dit boek te vinden. Maar dat is dus nog maar het begin.
Het tweede boek gaat over het dubieuze verhaal van David Martin, en in het derde boek wordt de familie Sempere met het verhaal van David Martin voorgesteld door middel van één van hun vrienden; Fermín Romero de Torres. Uiteindelijk gaat het in boek 4 over het gevecht om de locatie van het kerkhof geheim te houden voor een aantal duistere nieuwe personages.

Het verhaal zit zo onwijs goed in elkaar met verhalen van verschillende mensen en flashbacks waardoor er steeds meer over de mysterieuze geschiedenis aan het licht komt. Elke keer krijgt Carlos Ruiz Zafón het voor elkaar je te verbazen, je aan het lachen te maken of je met samengeknepen billen verder te laten lezen door de spanning.
Er staat onder andere op internet dat alle delen opzichzelfstaande verhalen zijn en los van elkaar in willekeurige volgorde zijn te lezen. Ik ben het daar totaal niet mee eens. De eerste 2 delen zijn enigszins verhalen op zich, het derde deel is een soort tussen-boek waarin de eerste 2 delen worden samengebracht en het 4e deel gaat daarop door.
Het 2e deel ben ik het minst over te spreken; het was in mijn ogen een beetje een raar en onsamenhangend verhaal. Dit vond ik jammer omdat ik zo enthousiast was geworden na het lezen van ‘’De schaduw van de wind’’. Echter toen ik boek 3 las werd alles weer helder en werd al mijn enthousiasme weer aangewakkerd! Het zijn dan wel 4 dikke pillen maar het is het meer dan waard. Het is een verhaal dat bijblijft en je nog lang laat nageniet. Nu ik dit schrijf ga ik weer even terug naar die wereld en zou ik helemaal onwetend opnieuw willen beginnen.

Achterkant van het boek

Carlos Ruiz Zafón (1964, Barcelona) is de meest gelezen Spaanstalige auteur ter wereld na Cervantes. Hij begon zijn carrière met vier YA-romans: De Nevelprins, Het middernachtspaleis, Septemberlichten en Marina. Met zijn roman De schaduw van de wind, het eerste deel in het vierluik Het Kerkhof der Vergeten Boeken, brak hij internationaal door. Het werd gevolgd door Het spel van de engel en De gevangene van de hemel. Na vijftien jaar sluit hij af met Het labyrint der geesten.

Waardering: 8.9 
Aantal pagina’s: 397

Een boek dat ik al veel eerder had moeten lezen en in geen boekenblog mag ontbreken. Ik schaam me bijna dat ik ook nog nooit de ”Vliegeraar” van Hosseini heb gelezen maar dat zal zeker snel gebeuren. Het is een boek dat je raakt en er gebeuren dingen in die je je bijna niet kan of wilt voorstellen; dat dit voorkomt in onze wereld. Dat mensen er in andere landen en religies er zo een andere denkwijze op nahouden en ook denken dat zij ”het juiste” doen. Het verhaal is immers gebaseerd op feiten. Het speelt zich af in Afghanistan en begint in het heden, daarna komen er zowel stukken uit het verleden als stukken uit de toekomst voor. Hosseini neemt je mee in een droevig verhaal over vrouwenmishandeling, uithuwelijking, oneerlijkheid en ook de oorlog van Afghanistan komt aan bod.

In ”Duizend schitterende zonnen” wordt in de eerste instantie het verhaal beschreven van Mariam. Nadat haar moeder zelfmoord pleegt en zij alle vertrouwen heeft in de liefde van haar vader wordt dit onmiddellijk afgestraft. Hij huwelijkt haar uit aan een niet bepaald aantrekkelijker en veel oudere schoenmaker Racheed. Bij hem is ze gedwongen om het huishouden te doen en voor hem te verzorgen. Als ze net met elkaar zijn getrouwd is hij nog enigszins lief tegen haar maar naarmate de jaren verstrijken wordt hij steeds razender, mede omdat zij hem niet het kind kan schenken waar hij zo naar verlangd. Daarna loopt het verhaal over in dat van Laila; Racheed’s tweede vrouw. In eerste instantie moet vooral Mariam niks van Laila hebben maar langzaam ontstaat er een band tussen de twee vrouwen.

Een boek om niet snel te vergeten en het heeft mij aangezet om meer te willen lezen van deze schrijver. Liever niet alle boeken achter elkaar want ze zijn toch wel zwaar en aangrijpend. Ik had deze mooie roman zo uit, het spreekt tot de verbeelding omdat de personages goed worden omschreven. Gelukkig is er na 9-11 het een en ander veranderd in Afghanistan en hebben de vrouwen meer rechten gekregen. Ook dit is mooi terug te lezen in het boek maar vaak gaan grote veranderingen in landen moeizaam en dat is ook hier het geval.
Geen moment is saai, een ware page-turner!

Achterkant van het boek

De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven.
In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.