Waardering: 6.3 
Aantal pagina’s: 357

Na het lezen van ‘Achter gesloten deuren‘ was ik blij te zien dat er een nieuw boek was verschenen van B.A. Paris. Weer een boek dat ik heb geluisterd via Storytel, waardoor ik het erg snel uit had. Ik moet daarbij wel eerlijk zeggen dat als dit een boek was geweest dat ik ”op de normale manier” had gelezen ik er een stuk langer over zou hebben gedaan. Al om al een vlot geschreven thriller die lekker weg leest.

Het boek begint met een autorit van Cass met daarbij haar gedachten waardoor je haar en haar leven gelijk goed leert kennen. Tijdens deze nacht ziet zij, onderweg naar huis, een auto staan op een bospaadje met daarin een vrouw, maar Cass onderneemt verder geen actie. Een dag later komt zij erachter dat er een vrouw dood gevonden is in het bos (nee ik verklap niks, dit staat ook op de achterkant van het boek). Daarna gebeuren er de gekste dingen en begint Cass de grip op haar leven te verliezen. Ze verwijt dit aan haar schuldgevoel en blijft tegen zichzelf zeggen dat ze hier vanzelf wel mee leert omgaan. Echter worden de situaties alleen maar ingewikkelder en weet ze niet meer wat echt is en wat niet…

Het verhaal en de spanning komen erg snel op gang en het gehele boek gebeurd er wel wat. Daarmee bedoel ik; geen lange dialogen of saaie stukken, wat dat betreft een echte thriller. Ik moet wel zeggen dat ik me na verloop van tijd begon te irriteren aan Cass haar acties en kreeg ik soms zelfs plaatsvervangende schaamte. Het boek krijgt dan wel veel goede recensies… ik heb wel eens spannendere thrillers gelezen. Verrassend genoeg vond ik het plot uiteindelijk erg sterk! Maar deze had wel iets eerder mogen komen.

Achterkant van het boek

Het begon die avond in het bos. Cass Anderson stopte niet om de vrouw in de auto te helpen, en nu is zij dood. Sindsdien wordt Cass elke nacht gebeld door iemand die zwijgt en ze weet zeker dat ze in de gaten wordt gehouden. Door het enorme schuldgevoel begint ze dingen te vergeten: of ze haar medicijnen heeft ingenomen, wat haar alarmcode is, en of er echt bloed zat op het keukenmes…

Waardering: 8.2 
Aantal pagina’s: 187

Ik zocht een boek voor even tussendoor nadat ik net het 4e deel uit had gelezen van ‘De Reiziger’. Omdat ik toch al in de hele scene zat van de ”oude tijd” koos ik voor dit vrij dunne boek van Simone van der Vlugt. Binnen 2 dagen was het alweer uitgelezen. Bij dit liefdesverhaal kon ik heerlijk wegdromen maar ook in spanning zitten. Goede keuze dus!

Ginevra is niet alleen de titel van het boek maar ook de naam van de hoofdrolspeelster van het boek. Het is een ware roman dat zich afspeelt in Florance (toen nog Fiorenza genaamd), waarin Antonio en Ginevra hun liefde en leven aan elkaar willen geven maar anderen dit onmogelijk maken. Grotendeels omdat Antonio al net iets verder was in de tijd met zijn denkwijze over hemel en aarde. Dit maakt het verhaal niet alleen romantisch maar ook nog eens behoorlijk spannend en emotioneel. Naast de liefde wordt ook de omgeving en de sfeer van die tijd goed omschreven. Maar ook de grootse problemen van die tijd, want de pest komt om de hoek kijken…

Een heerlijk boek voor even tussendoor dus, eigenlijk wel jammer dat het maar zo dun is waardoor de karakters niet uitgediept kunnen worden. Echter boeit het verhaal continu en proef je de sfeer van de oude jaren en van de hartstochtelijke liefde waar dit verhaal over gaat. Van mij had het dikker mogen zijn maar misschien is het ook wel de kracht van het boek. Het verhaal knalt er hierdoor misschien wel extra uit waardoor je er 187 bladzijde lang helemaal in zit.

Achterkant van het boek

Florence, 1347. De achttienjarige Ginevra wordt stapelverliefd op de intelligente Antonio, maar wanneer hij haar vader om haar hand vraagt weigert die; er doen geruchten de ronde over de verlichte ideeën die Antonio eropna houdt. Ginevra ziet slechts één uitweg: er stiekem vandoor gaan met haar grote liefde. Ze vertrekken nog diezelfde dag, maar hun vlucht wordt in de kiem gesmoord. Terug in Florence dwingt Ginevra’s vader haar te trouwen met een rijke weduwnaar. Ze wordt een gevangene in haar eigen huis. Als vervolgens de pest uitbreekt, is niemand zijn leven meer zeker. Kan ware liefde werkelijk alles overwinnen?

Waardering: 7.9
Aantal pagina’s: 224

Een boek dat ik al lang wilde lezen omdat ik het bij De Wereld Draait Door had gezien als boek van de maand in september 2017. Het leek me mooi en indrukwekkend, het panel van DWDD was vooral onder de indruk van de schrijfstijl van deze schrijver. Dit maakte mij nieuwsgierig, dus toen ik het zal staan op Storytel hoefde ik er niet lang over na te denken wat mijn tweede luisterboek zou worden.

´Het boek is een ode aan de vriendschap´
Paolo verteld hierin zijn levensverhaal met daarin als rode lijn zijn vriendschap met Bruno. Hij ontmoet Bruno in de bergen waar hij als jonge jongen heen trekt met zijn ouders. Wat begint als een vage ontmoeting en een luchtige vriendschap, wordt deze in de loop der jaren steeds hechter en sterker ondanks dat er lange tussenpozen in zitten. Dit komt mede omdat Bruno altijd in de bergen wil blijven en Paolo de wereld wilt zien. Beide hebben verder weinig andere vriendschappen, een ongelukkige band met hun vader en de relaties met vrouwen houden niet lang stand. Hoe dan ook zij zijn er altijd voor elkaar in hun zoektocht naar geluk.

Het boek zit erg goed in elkaar en ik ben zeker onder de indruk van de schrijfstijl van Cognetti. Het is vaak alsof je er zelf bij bent en je begint al snel van de karakters te houden. Vooral de achterliggende boodschappen in het boek vond ik erg mooi en doen je aan het denken zetten. Daarentegen moet je wel echt van lezen houden en de achterliggende boodschappen ook wíllen ontdekken. De Acht Bergen kan anders al snel gaan vervelen omdat er geen spannende dingen gebeuren of vurige liefdes in voorkomen. Verwacht dit dan ook niet als je dit boek gaat lezen maar zak lekker weg in het leven van Paolo en Bruno en lees het met een neutrale instelling zodat je de acht bergen rustig kunt ontdekken.

Achterkant van het boek

Pietro is een stadsjongen uit Milaan. Zijn vader is scheikundige, en gefrustreerd door zijn werk in een fabriek. Zijn ouders delen een liefde voor de bergen, dat is waar ze elkaar ontmoetten, waar ze verliefd werden en waar ze trouwden in een kerkje aan de voet van de berg. Door deze gedeelde passie kan hun relatie voortbestaan, zelfs wanneer tragische gebeurtenissen plaatsvinden. Het stadsleven vervult hun vaak met gevoelens van spijt dat ze niet voor een ander leven hebben gekozen. Dan ontdekken ze een dorpje in het Noord-Italiaanse Valle d’Aosta waar het gezin vanaf dat moment iedere zomer zal doorbrengen. De elfjarige Pietro raakt er bevriend met de even oude Bruno, die voor de koeien zorgt. Hun zomers vullen zich met eindeloze wandelingen door de bergen en zoektochten door verlaten huizen en oude molens en er bloeit een ogenschijnlijk onverwoestbare vriendschap op.

Waardering: 7.9
Aantal pagina’s: 400

Mijn eerste luisterboek op Storytel, 11 uur en 40 minuten duurde dit boek en in minder dan 1 week was het uit. Natuurlijk is het wel even wennen, dat luisteren in plaats van lezen. Je moet wel je gedachten erbij kunnen houden en daarom is het belangrijk boeken te luisteren waar je aandacht ook daadwerkelijk bij blijft. Het ging mij best goed af! Lekker tijdens het huishouden of onderweg naar het werk luister ik naar de boeken die op mijn boekenplank staan opgeslagen. Dit was dus de eerste en ik vond het een goede keuze!

”Het geheim van mijn man” gaat over 3 vrouwen, die ondanks hun verschillende levens uiteindelijk veel met elkaar te maken zullen krijgen. Je volgt het verhaal van de 3 vrouwen vanuit ieder hun eigen oogpunt en levensstandpunt. De ene keer een hoofdstuk van Cecilia, dan weer een van Tessa of Rachel. Cecilia vindt een mysterieuze brief van haar man welke zij in het begin niet open mag maken, Tessa heeft huwlijksproblemen en Rachel haar dochter is jaren geleden op 17-jarige leeftijd vermoord zonder dat de dader is gevonden.
In de brief van Cecilia staat haar man zijn meest donkere geheim wat het leven van de drie vrouwen uiteindelijk samenbrengt.

Het is echt een vrouwenboek met veel drama, romantiek en spanning. Het is best een dik boek en soms vond ik het net wat langdradiger. Je leest 3 verschillende personen en af en toe ook nog het verhaal van iemand anders in het verleden. Dit is achteraf gezien een goede toevoeging voor het verhaal omdat je weet dat deze mensen iets met elkaar gemeen moeten hebben of verweven moeten zijn. Het verhaal zit zeer goed in elkaar, het is niet altijd een pageturner maar wel een boek wat je interesse wekt en wat je verder wilt lezen. Het is realistisch en de diverse banden in het verhaal zijn goed uitgewerkt. De alwetende verteller schept een interessant perspectief waardoor je geïnteresseerd blijft, daarom geef ik dit boek geen laag en ook geen hoog cijfer. Het is gewoon een goed en vermakelijk boek voor de vrouwen!

Achterkant van het boek

Mijn lieve Cecilia, als je dit leest, ben ik er niet meer…
Stel je voor dat je man een brief aan je heeft geschreven, om te openen na zijn dood. Stel je voor dat die brief zijn diepste, meest donkere geheim bevat. En stel je dan eens voor dat je deze brief toevallig vindt terwijl je man nog springlevend is.

Cecilia Fitzpatrick is een succesvolle zakenvrouw, staat voor iedereen klaar en is een toegewijde echtgenote en moeder. Maar die brief gaat alles veranderen, en niet alleen voor haarzelf.

Waardering: 7.6
Aantal pagina’s: 328

Eindelijk heb ik weer eens wat tijd gevonden om een boek uit te lezen en om een nieuwe blog te schrijven. Ik heb dan ook lang over dit boek gedaan, dat komt denk ik omdat je het makkelijk weg kunt leggen (en omdat ik gewoonweg geen tijd had). Het is geen spannend boek of een boek met veel verschillende karakters. Hendrik is en blijft in een bejaardentehuis met grotendeels dezelfde mensen om zich heen. Je kunt dus, na een maandje niet te hebben gelezen (zoals ik), heel makkelijk weer in het verhaal zitten.

Hendrik Groen besluit om vanaf 1 januari 2013 een jaar lang een dagboek bij te houden over zijn/het leven in een bejaardentehuis. Hij omschrijft niet alleen wat hij doet in het dagelijks leven maar ook over hoe er met bejaarden wordt omgegaan in een tehuis en er komen verschillende nieuwsonderwerpen langs welke in 2013 hebben plaatsgevonden. Hendrik vindt zijn leventje maar saai en een aantal buren van hem ook. Daarom besluiten ze een besloten clubje op te richten met de naam; ‘Oud maar niet dood’. Om de zoveel weken trekken zij er samen op uit en zo krijgt Hendrik met een aantal mensen een steeds hechtere band. Als je allemaal al zo oud bent kan zo’n band echter ook verdriet met zich meebrengen…

Ik heb heel veel positieve verhalen gehoord en positieve recensies gelezen over dit boek. Natuurlijk is het weer eens iets heel anders. Een verhaal over het leven in een bejaardentehuis op zich is al uniek maar dan is het ook nog eens geschreven door iemand in het bejaardentehuis en in de vorm van een dagboek. We gaan er in ieder geval vanuit dat de schrijver daadwerkelijk oud is en in een bejaardentehuis woont want de identiteit van Hendrik Groen is nooit naar buiten gebracht. Ik vind het erg goed geschreven met de juiste humor en onderliggende boodschappen. Toch geef ik het niet een heel hoog cijfer omdat ik het wel erg makkelijk weg kon leggen en het soms erg veel van hetzelfde is. Maar als je eenmaal bejaard bent zal er ook wel erg veel van hetzelfde zijn… Hendrik laat echter zien dat je er soms ook echt nog iets van kunt maken en dat vrienden, tot aan de dood, heel erg belangrijk zijn. Zeker de moeite waard om te lezen, al is het even tussendoor of een boek voor erbij.
Er is ook al een tweede boek verschenen: ‘Zolang er leven is’. Deze zal vast en zeker nog voorbijkomen in een latere blog.

Achterkant van het boek

Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage…

Inmiddels zijn de filmrechten van Poging iets van het leven te maken verkocht, en zal er een dramaserie gemaakt worden van het geheime dagboek van Hendrik Groen.

Waardering: 8.1
Aantal pagina’s: gemiddeld 300 

Een vriendinnetje van mij leest deze boeken al jaren. Uiteraard, omdat ik altijd geïnteresseerd bent naar wat iemand leest, vroeg ik dat haar ook altijd. Telkens weer kreeg ik hetzelfde antwoord: de misdaadseries van Janet Evanovich over bounty hunter Stephanie Plum. Toen we in november een weekendje naar Rome waren had ze het nieuwste boek mee (nummer 24) en dat boek ging na deze 2 dagen helemaal gelezen weer mee terug de koffer in (we hebben ook nog heel veel leuke dingen gedaan hoor, ze leest gewoon snel). Ik moest deze boeken toch maar eens gaan proberen en dus kreeg ik de eerste 3 mee van haar, gebundeld in 1. De eerste 3 zijn uit en de volgende 3 liggen klaar, ik ben om.

Alle boeken gaan over de verhalen van Stephanie Plum en haar zaken als Bounty hunter voor het incassobureau van haar neef. Ze komt aan het baantje omdat ze even snel geld nodig had maar blijft na haar eerste zaak hangen in het wereldje. Stephanie woont in een appartementje met haar hamster Rex, 700 meter van haar ouders/oma af. Naast de zaken gaan de verhalen ook over de 2 mannen die met ups and downs in haar leven voorkomen. Plaatsvervangende schaamte is in veel gevallen wel aan de orde maar dat maakt het alleen maar leuk. Heerlijk zo een roerig leven van een 31 jarige vrouw zonder verdere verantwoordelijkheden.

Ik vind het erg vermakelijke boeken voor tussendoor. Dit zijn de boeken welke ik overdag lees als ik tijd heb en ‘s avonds lees ik weer heel iets anders. Ik hou van de humor die continue aanwezig is. Toch zijn het ook spannende verhalen welke elke keer weer heel anders zijn. Je begint langzaam te houden van de personages en ik weet ook zeker dan ik ze uiteindelijk allemaal ga lezen. Maar er is nog zoveel meer!! Dus voor tussendoor is het heerlijk om te blijven volgen. 2 waarschuwingen: Het zijn wel echt vrouwenboeken en het cijfer dat ik geef is puur omdat ik het erg leuke boeken vind maar het zijn geen mooie of indrukwekkende verhalen, gewoon super leuk om te lezen.

Achterkant van het eerste boek

Stephanie Plum werkt uit geldnood als premiejager voor een incassobureau. haar eerste opdracht is de opsporing van Joe Morelli, een ex-politieman die wordt verdacht van moord. Pikant detail: Morelli is de supermacho die Stephanie op haar zestiende ontmaagdde. Hun haat-liefdeverhouding zorgt voor de nodige spanning als ze allebei betrokken raken bij de duistere praktijken van een zwaargewicht bokser.

Waardering: 6.1
Aantal pagina’s: 214

Nou nog 1 boek dan, welke ik tijdens de reis van mijn leven heb mogen lezen, of liever gezegd; luisteren. Mijn lieve vader zorgde er namelijk zo nu en dan voor dat ik wat luisterboeken doorgestuurd kreeg. Waaronder dus ook ‘Drift van Marion Pauw’. Ik ben wel blij dat ik hem heb kunnen luisteren, anders had ik hem nu waarschijnlijk nog niet uit gehad. Het verhaal gaat met ups and downs, soms kun je even niet meer stoppen en andere momenten zou je het weg kunnen leggen en het hele verhaal straal vergeten.

Het boek is gebaseerd op de verdwijning van Nathalee Holloway. In dit verhaal gaat het over Jill. Zij is voor haar relatie naar Aruba verhuisd. Geen straf zou je denken maar Jill kan haar draai maar niet vinden en haar partner is nooit thuis. Eerder is een vrouw verdwenen op het eiland en niemand weet wat er met haar is gebeurd. Jill lijkt bizar veel op haar en gaat ook nog eens met dezelfde mensen om wanneer zij begint aan een duikcursus. Ze komt steeds dichter bij de waarheid van deze verdwijning. Staat haar hierdoor ook hetzelfde lot te wachten?

Het was erg prettig te lezen, maar ik had ook niet anders verwacht van Marion Pauw. Je wordt telkens van het kastje naar de muur gestuurd en dat maakt het boek soms nog wel spannend. Verder zat er naar mijn mening niet echt diepgang in, waardoor het wel vlot weg leest maar niet echt blijft hangen. Als luisterboek voor onderweg raad ik het zeker aan en anders, dit boek van Marion Pauw, lekker overslaan.

Achterkant van het boek

Op het eerste gezicht lijkt het leven van Jill een droom. Haar vriend Simon, een jurist, is net door de prestigieuze trustmaatschappij Ubbink, Kauffman & Tobey op Aruba aangesteld en ze wonen in een prachtig appartement aan de turquoise zee.

Toch gaat het niet goed met Jill. Haar relatie staat op springen en ze voelt zich verloren op het eiland waar iedereen vriendelijk doet, maar niemand haar echt kent. Een duikcursus biedt afleiding. Maar als blijkt dat haar instructeur Edsel meer weet van de verdwijning van de Amerikaanse toeriste Christine Bird, en zelfs heeft vastgezeten vanwege vermeende betrokkenheid bij moord, pakken donkere wolken zich samen boven Jills hoofd. Als zij op een dag na een drift-duik onder leiding van Edsel bovenkomt, is de boot weg. Het enige wat ze ziet is water.

Waardering: 7.7
Aantal pagina’s: 320

Dit is gewoon typisch een boek waar ik elke keer weer een hoofdstuk van las voor het slapen gaan.
Met Simone van der Vlugt weet je altijd wel dat het een boek is dat je uit gaat/wilt lezen. De ene is spannender dan de andere maar echt slecht kan je ze nooit noemen. Dit boek zit een beetje in de middenmoot, het is zeker spannend maar niet continu. Ik kreeg pas op de helft van het boek echt het idee dat ik een thriller aan het lezen was. Daarentegen gebeurd er genoeg en is het de moeite waard om elke pagina om te slaan.

Het verhaal begint snel, Menno wil zijn zoon in bescherming nemen voor de gokschulden die hij blijkt te hebben. Hierin gaat hij heel ver, komt zelfs zijn bedrijf eronder te lijden en wordt hij bedreigd. Dit alles houden hij en zijn zoon verborgen voor Sasha, de vrouw van Menno. Toch merkt Sasha dat er iets niet klopt en net wanneer haar vermoedens worden bevestigd krijgt ze een ongeluk waardoor ze niet alleen haar zicht kwijt is maar ook een deel van haar geheugen. En dan begint het verhaal pas echt spannend te worden…

In het begin had ik het idee dat Menno de hoofdrolspeler zou zijn maar naderhand bleek dat toch echt Sasha te zijn. Er komen best wat plottwists voor en dat maakt het onvoorspelbaar. Al met al is het gewoon best een lekkere thriller, je moet er alleen wel even inkomen en het gaat niet continu achter elkaar door. De spanning wordt langzaam opgebouwd, het leest makkelijk weg en het heeft een verrassend einde.
Je hebt bepaalde verwachtingen bij een thriller er die komen hier zeker allemaal in voor!

Achterkant van het boek

Wanneer Menno Riebeek erachter komt dat zijn puberzoon gokschulden heeft, besluit hij ze voor hem af te lossen. Hij houdt dit verborgen voor zijn vrouw, Sascha, zonder de gevolgen van dit besluit te kunnen overzien. Sascha voelt haar man en zoon van zich vervreemden en begint in haar eenzaamheid een verhouding met restauranteigenaar Oscar. Daar komt echter abrupt een einde aan als ze na een ongeluk haar zicht verliest. Menno vermoedt dat het een aanslag was, geen ongeluk, maar verzwijgt dit.
Om het web van leugens en bedrog te ontrafelen laat Sascha niet merken dat haar zicht langzaam terugkeert. Wie kan ze vertrouwen in haar mistige wereld en wie heeft het op haar voorzien?

Goed begin, open einde 

Waardering: 5.8
Aantal pagina’s: 176

Wanda Reisel mag dan wel vele boeken geschreven hebben en daarmee vele prijzen hebben gewonnen, maar ik weet na dit boek dat zij niet mijn favoriete schrijfster is. Het is saai en te diepzinnig, overigens had ik hem wel binnen 2 dagen uit. Het is een dun boek en als je er eenmaal inzit leest het vlot weg.

Liza komt tijdens een hele hete zomerse dag een paar brieven tegen van haar man. Ze gaat op onderzoek uit op social media en komt erachter dat hij een dubbelleven heeft. Om dit te verwerken gaat ze naar het aquarium en tussen haar gedachtes door omschrijft ze hier en daar een vis die langs zwemt. Liza denkt veel en diep na, gaat ze Luc hiermee confronteren wanneer hij terugkomt van zijn maandelijkse ”zakelijke” trip naar Amerika of laat ze het los omdat ze zelf ook niet een geheel zuiver geweten heeft?

Leg dit boek niet weg, lees het gewoon in 1 keer uit. Dan is het nog best een goed verhaal waar je over gaat nadenken wat jij in een soortgelijke situatie zou doen. Het speelt zich echt alleen in die 2 uur af (van 5 tot 7) en je bent continu in de gedachten van Liza. Over het heden, hoe ze over de situatie denkt en het verleden.
Een lekker vlot dun boek had ik even nodig op reis, ik vond deze op mijn e-reader en had hem inderdaad zo uit, maar niet perse met veel plezier. Ik denk dat, als je het een tijdje weglegt, je er niet zomaar weer inkomt. Sorry Wanda, maar je hebt mijn enthousiasme niet aangewakkerd.

Achterkant van het boek

Journaliste Liza Wolf komt bij toeval achter het dubbelleven van haar man. Aangeslagen gaat ze naar het Aquarium bij haar in de buurt om in duisternis op dit dilemma te broeden. Wraak is een gerecht dat koud geserveerd wordt, dat weet ze, maar deugt ze zelf eigenlijk wel?