Hoofdstukken vol verrassingen

Waardering: 8.8
Aantal pagina’s: 925

Nog nooit heb ik zo met een karakter meegeleefd en gevoeld als in dit boek! Van begin tot eind ben je één met Theo Decker en voel je de emoties die hij ervaart.

Het hele boek gaat over het leven van Theo en het verhaal begint wanneer hij 13 jaar oud is. Hij overleefd een aanslag in een museum in New York maar zijn moeder niet. In het puin vindt hij een klein schilderij waar zijn moeder gek op was: Het Puttertje. Door de liefde voor zijn moeder klampt hij zich vast aan dit schilderij (waarvan niemand weet dat hij deze heeft) en draait zijn hele leven daar eigenlijk omheen. Zijn wereld wordt na de dood van zijn moeder erg hectisch maar door het schilderijtje blijft hij sterk. Met zijn vriend Boris, die hij pas later in het boek ontmoet, beleeft hij de meest bizarre dingen. Ondanks dat Boris Theo vaak in gevaar brengt ga je toch ook van dit karakter houden. Er komt een stuk in het boek dat een grote schrikreactie bij mij teweeg bracht maar zo zijn er wel meer momenten in het gehele verhaal die als een verrassing komen, wat het erg onvoorspelbaar en spannend maakt.
Het boek omschrijft niet het gehele leven van Theo en wanneer je het boek uit hebt valt er nog wel wat te gissen wat er verder van hem terecht zal komen.

Ik heb weinig negatiefs te zeggen over dit boek, er zitten altijd wel wat minder spannende stukken tussen in zo’n dik boek maar dat geeft je de ruimte om het weer even weg te leggen. Over het algemeen is het een spannende roman waarin Theo en jijzelf een geheim delen.

Mocht je tijd en zin hebben in een lang verhaal dat ook nog eens goed is en je echt kan aangrijpen is Het Puttertje perfect! Je hoeft absoluut niet van kunst te houden om dit boek met plezier te lezen.

Achterkant van het boek

Theo Decker, een dertienjarige jongen uit New York, overleeft op wonderbaarlijke wijze een aanslag waarbij zijn moeder om het leven komt. Zijn vader is een paar maanden daarvoor verdwenen en Theo komt na de aanslag bij de familie van een rijke vriend terecht. Hij is verbijsterd door zijn nieuwe leefomgeving, verward door zijn klasgenoten die het moeilijk vinden met hem om te gaan en diepbedroefd door het verlies van zijn moeder. Theo vindt houvast aan dat ene object dat hem aan haar doet denken: een klein, mysterieus schilderij, dat hem uiteindelijk in de onderwereld van de kunst doet belanden.

Mooi maar voorspelbaar

Waardering: 5.8
Aantal pagina’s: 349

Ik heb dit boek een keer gegeven aan mijn oma voor kerst en heb hem (nadat zij hem uit had) weer terug gekregen zodat ik hem ook een keer kon lezen, wat ik uiteraard heb gedaan! De voorkant van het boek is mysterieus en ik raakte gelijk enthousiast van de kaart voorin het boek, dit is altijd een leuk detail wanneer dit voorkomt in een boek.

Het verhaal speelt zich af vanaf 1918, grotendeels op het eilandje Janus Rock, voor de zuidwest kust van Australië. Doordat ook het verleden van het eilandje wordt beschreven krijg je een beter beeld en een bepaald gevoel bij het eiland wat bij mij neerkwam op donker, stormachtig en avontuurlijk.

Het boek begint eigenlijk al een heel stuk verder in het verhaal waardoor het gelijk al spannend is en er veel vragen bij je opkomen waar je echt geen antwoord op kunt hebben. Het is maar goed dat Stedman dit heeft gedaan want de hoofdstukken die volgen gaan over het verleden van Tom en Isabel (de hoofdpersonages) en hoe zij elkaar hebben leren kennen, wat erg leuk is om te lezen maar niet spannend, het boek zou dan te langzaam op gang zijn gekomen.

Het boek is gemakkelijk te lezen, er komen weinig namen in voor en het speelt zich op maar een klein aantal plekken af. De meeste stukken van het boek zijn makkelijk te voorspellen (al helemaal wanneer je de achterkant hebt gelezen) maar toch wordt je nog wel een aantal keer verrast, vooral tegen het einde van het boek.

Het is wel te merken dat dit Stedman haar eerste boek is, ze is soms nog wat voorzichtig en kapt alinea’s af wanneer er meer uit te halen viel. Ze beschrijft sommige dingen tot in detail maar ik miste een meer uitgebreide omschrijving van de karakters. Ik heb nu nog steeds niet echt een beeld van hoe Tom en Isabel er bijvoorbeeld in haar hoofd nou echt uitzagen. Het verhaal is zeker wel goed bedacht en weer eens een heel ander soort roman dan je in tijden gelezen zult hebben, het gaat hierbij niet om hartstochtelijke liefde tussen man en vrouw maar eerder tussen ouders en hun dochter.

Het einde van het boek kwam best plotseling maar gelukkig wordt in het laatste hoofdstuk nog beschreven hoe het jaren later met de karakters ervoor staat.

Al met al vond ik het een mooi boek en was het weer eens iets heel anders, het was geen boek dat ik telkens weer erbij moest pakken omdat het zo spannend was maar het is immers een roman en daar voldoet het aan alle aspecten wel aan.

Achterkant van het boek

Het is 1926 en Tom en Isabel Sherbourne bemannen een afgelegen vuurtoren voor de kust van Australië. Het is een eenzaam leven voor het jonge, ongewenst kinderloze stel. Tot er na een storm in april een reddingsboot aanspoelt met 2 mensen erin: een dode man en een springlevende baby. In de wetenschap dat het nog 6 maanden duurt voordat hun aflossing zal arriveren, begraaft Tom de man en ontfermt Isabel zich over de baby, een meisje. Al snel krijgt Isabel een sterke band met haar. Ze haalt Tom over te doen alsof het hun kind is, maar door deze leugen komt hun relatie onder druk te staan. De spanning neemt nog verder toe wanneer ze terugkeren naar het vasteland. Daar worden ze geconfronteerd met een wanhopige vrouw op zoek naar haar dochtertje…