Waardering: 7.5
Aantal pagina’s: 336+480+416+480= 1712

Achterkant van het eerste boek
Deze romans zijn een vierdelige reeks van de Italiaanse schrijfster Elena Ferrante over het leven van twee Napolitaanse meisjes. Zij groeien op in een levendige achterbuurt, vol kleurrijke en gewelddadige personages, maar ook vol armoede en onwetendheid. Maar de meisjes hebben de wil om te slagen in het leven en rijk te worden. Lila is de intelligentste van de twee, maar zij kan wegens haar armoede geen middelbare studies aanvatten. Zij is ongemanierd en onsympathiek, maar straalt een charisma uit waaraan haar vriendin Elena en de jongens van de buurt niet kunnen weerstaan. Elena is het brave meisje, dat wel mag studeren. Maar al vlug wordt duidelijk dat studie en kennis voor een vrouw niet zo belangrijk zijn in het arme zuiden. Vaak gaan de wegen van de twee meisjes uiteen, er zijn heel wat conflicten, maar ze zoeken elkaars vriendschap steeds opnieuw op. Het verhaal wordt verteld door de zestigjarige Elena, die op haar leven terugblikt. Boeiende bildungsroman, met op de achtergrond de geschiedenis van Napels en Italië.

Ik weet niet of jullie het al door hadden maar ik hou echt van boekenreeksen. Door de meerdere boeken en vele pagina’s leer je de personages goed kennen en zit je he-le-maal in het verhaal. Toen ik deze reeks een half jaar geleden zag liggen bij een boekenwinkel stond deze gelijk op mijn to-be-read lijstje. Tenminste… ik bedoel to-be-lislistened want naar deze reeks heb ik geluisterd via Storytel.

Ik heb gemengde gevoelens over deze reeks, ik geef het een 7.5 dus mooi vond ik het zeker. Echter vond ik het soms langdradig… Ik ergerde me daar zo erg aan dat ik de boeken ook periodes versneld heb afgespeeld (x 1.50). Bepaalde dialogen zijn naar mijn inziens te lang en zo tot in de puntjes verteld; dat is natuurlijk knap maar mijn focus was op den duur helemaal weg. Gek als het hoofdpersonage van te voren bijvoorbeeld zegt ”ik kan me niet precies meer herinneren hoe het ging maar ongeveer zo…” en dan ben je vervolgens 17 pagina’s verder! Volgens mij herinner je je het gesprek dan best goed haha. Anyway dat was even mijn negatieve gespuis. Door naar het positieve!

Positief: Het inlevingsvermogen in dit boek is heel hoog en daardoor is het verslavend. Je wilt elke keer weer terug naar die wereld waarin het verhaal wordt verteld door Elena over haar en Lila. Het is een mooi verhaal waar eigenlijk, als ik er nu op terugkijk, vrij weinig gebeurd. Toch pakt het en blijft het boeien omdat het gewoonweg gaat over het leven en vriendschap. Ondanks dat de levens van de 2 vrouwen zo verschillend zijn zoeken ze elkaar steeds weer op. Daarnaast is het geweldig om te lezen over hoe het leven voor de vrouwen was in Napels/Italië in de jaren 50. Het vierde boek vond ik het mooist omdat daar het meeste in gebeurd en de vrouwen dan volwassen zijn en terugkijken op het leven.

Conclusie: Ondanks dat het zo een mooi en pakkend verhaal is was ik stiekem wel blij dat ik klaar was met de reeks. Na deze boeken was ik echt weer eens even toe aan wat ACTIE! Als je echt een roman-fan bent en van details houdt dan is deze reeks zeker iets voor jou! Hou je koppie er wel bij want de vele personages kunnen nog wel eens verwarrend zijn.

Het bericht Napolitaanse romans – Elena Ferrante verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Waardering: 7
Aantal pagina’s: 552

Achterkant van het boek
De schrijver neemt zijn intrek in het illustere maar in verval geraakte Grand Hotel Europa om te overdenken waar het is misgegaan met Clio, op wie hij in Genua verliefd is geworden en met wie hij in Venetië is gaan wonen. Hij reconstrueert het meeslepende verhaal van liefde in tijden van massatoerisme, van hun reizen naar Malta, Palmaria, Portovenere en de Cinque Terre en hun spannende zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio. Intussen vat hij een fascinatie op voor de mysteries van Grand Hotel Europa en raakt hij steeds meer betrokken bij het wedervaren van de memorabele personages die het bevolken en die uit een eleganter tijdperk lijken te stammen, terwijl de globalisering ook op die schijnbaar in de tijd gestolde plek om zich heen begint te grijpen.

Ik zag er al een tijdje tegenop om een review te schrijven over dit boek. Niet dat ik reviews móet schrijven natuurlijk, ik doe het immers omdat ik het leuk vind. Ik zag er vooral tegenop omdat veel mensen zo lovend zijn over Grand Hotel Europa. Het is zeker wel een goed boek en ik begrijp waarom het genomineerd is voor de Libris Literatuurprijs 2019 want Ilja Leonard Pfeijffer zet immers zinnen op papier waar je bijna van achterover slaat. Echter heb ik mezelf door Grand Hotel Europa heen moeten worstelen want ik vond het vaak gewoonweg te…
Te langdradig, te veel opsommingen, te uitgebreid, te sterke mening, te lange beschrijvingen etc. Waardoor ik soms het idee had dat ik een soort scriptie aan het lezen was.

Het onderwerp van deze ”scriptie” vond ik wel erg tof; massatoerisme. Ik probeer zelf zo vaak mogelijk de toerist uit te hangen omdat ik erg van reizen houd. In dit boek wordt diep ingegaan op dit onderwerp en zet je vaak aan het denken of je hebt van die momentjes: aah ja, inderdaad!
De hoofdrolspeler is Ilja Leonard Pfeijffer himself, beetje zelfzuchtig toch? Misschien juist knap maar of hij dit allemaal zelf heeft meegemaakt is nog maar de vraag. Hij boort de massatoerisme helemaal de grond in met zijn uitgebreide, super moeilijke en overdreven lange zinnen, terwijl hij ondertussen zelf een toerist is… Wie weet was het juist de bedoeling om zichzelf zo neer te zetten maar ik ergerde me er best wel aan.
Positief: Er zit veel humor in en het blijft een beetje speels omdat je switcht tussen heden en verleden. Je hebt soms het gevoel dat je meerdere verhalen aan het lezen bent. Toch presteert Ilja het alles goed aan elkaar te knopen, dat vond ik echt heel knap. Vooral de laatste paar zinnen, dat alles op z’n plaats valt; petje af!

Anyway, ik ga deze review ook maar niet te langdradig maken, maar ik wilde nog wel even een zin uit het boek neerzetten zodat je weet waar je aan begint wanneer je het van plan bent te gaan lezen:
”De buitenproportioneel grote klokkentoren van rode baksteen met een witte marmeren omgang en een groen puntdak bracht met zijn asymmetrische plaatsing een belachelijk contrapunt aan in de rationele paradeerbare ruimte dat juist vanwege het feit dat het concessieloos gewaagd en overdreven was effectief en elegant” blablablabla. (even gestolen uit een review van bol.com, moest er zo om lachen).
Dit is typisch zo’n boek: you hate it or you love it!

Het bericht Grand Hotel Europa – Ilja Leonard Pfeijffer verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Waardering: 9
Aantal pagina’s: 552

Achterkant van het boek
Nazi-Duitsland, 1939. Liesel is negen jaar oud wanneer zij en haar broertje Werner naar een pleeggezin worden gebracht. Werner sterft onderweg en Liesel komt alleen aan bij het oudere echtpaar Hubermann. Als ze bij het graf van haar broer een zwart boekje vindt, het zogenaamde Doodgravershandboek, begint haar liefdesaffaire met boeken en woorden. Liesel leert met hulp van haar pleegvader lezen en al spoedig steelt ze boeken uit de boekverbrandingen van de nazi’s, uit bibliotheken; overal waar er ook maar boeken te vinden zijn. Maar dit zijn gevaarlijke tijden…

Dit boek is echt fantastisch mooi!!! Ondanks dat er zo ontzettend veel boeken zijn die gaan over de tweede wereldoorlog heeft Zusak het voor elkaar weten te krijgen er toch nog een extra originele twist aan te geven. Het verhaal wordt namelijk verteld door de Dood himself. Klinkt best crue en in het begin moest ik hier echt aan wennen maar uiteindelijk weet de dood een heel goed en heel mooi verhaal in elkaar te zetten. Ik had uiteindelijk zelfs sympathie voor de Dood.
Ook dit verhaal over de oorlog is aangrijpend en je leeft op de een of andere manier extra met de personages mee door de manier van vertellen. Het boek bevat ook tekeningetjes waardoor je je nog meer verbonden voelt. Daarnaast houd Liesel erg veel van lezen, net als ik. Echter moet zij een stuk meer moeite doen voor haar ”hobby” in de tijd van oorlog en het verliezen van dierbaren.

Daar de Dood het verhaal verteld in verleden tijd komen er vaak al dingen naar boven die in de toekomst nog gaan gebeuren. Hierdoor weet je bijvoorbeeld als dat er iemand daadwerkelijk dood gaat, wanneer en hoe blijft nog wel onduidelijk. Ondanks dat je dit al weet wil je verder lezen en is het einde alsnog hartverscheurend. Het is een verhaal dat je bijblijft met prachtige personages.
Ik wil er nog wel verder over vertellen maar je moet het zelf gelezen hebben om het echt te begrijpen. Waarom dan geen 10? Omdat het even inkomen is en het soms net 1 of 2 pagina’s te langdradig is.
Lees het vooral het einde en als het even kan het hele boek lekker thuis en in stilte zodat je eventueel met een gerust hart een traantje zou kunnen laten.

Het is hoe dan ook een briljant boekt dat een liefhebber voor lezen in zijn of haar boekenkast zou moeten hebben staan. Het boek is ook verfilmd, de verfilming schijnt erg goed te zijn! Ik wilde echter eerst het boek lezen dus ik hoop ook snel de film te kunnen bekijken.

Het bericht De boekendief – Markus Zusak verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Waardering: 6.7
Aantal pagina’s: 427

Achterkant van het boek
Modeontwerpster Vivian D staat op het hoogtepunt van haar carrière. Haar bedrijf floreert, ze wordt op handen gedragen. Vlak voordat ze op een groot evenement in Parijs de rode loper betreedt, krijgt ze echter schokkend nieuws. Het dwingt haar na te denken over haar turbulente levenspad en een ingrijpende gebeurtenis die ze al tientallen jaren verdringt…
In de haar kenmerkende meeslepende stijl beschrijft Esther Verhoef hoe de jonge Claudia opgroeit in een wereld die niet bij haar past en verandert in de succesvolle Vivian D. Welke offers heeft Claudia moeten brengen, en voor welke keuzes staat Vivian nu?
Nazomer voert de lezer van een volksbuurt in de jaren zeventig en tachtig via een atelier aan het Amsterdamse IJ naar de wereld van high fashion in Parijs en New York.

Esther Verhoef, altijd goed dacht ik zo. Ik was een tijd geleden ook erg onder de indruk van ‘De Kraamhulp‘ die ik in één ruk had uitgelezen. Verhoef kan goed schakelen tussen 2 verhalen, of dat nu verschillende mensen zijn of verschillende perioden van iemands leven. Ook in ‘Nazomer’ is dat weer het geval.

Het is een erg prettig boek om te lezen omdat het overzichtelijk is opgebouwd, mede omdat je elk hoofdstuk weet waar je aan toe bent. Als het hoofdstuk over Vivian D ging in het heden; dan gaat het volgende hoofdstuk over Claudia in het verleden.
Echter is het einde voorspelbaar en gebeurd er niet veel spannends. Het is dan ook geen thriller maar een roman, alleen veel romantisch gebeurd er eigenlijk ook niet. Je zit telkens te wachten tot er iets komt maar er komt niks. Het boek is daarentegen zeker vermakelijk want Esther Verhoef kan echt wel schrijven maar het is niet een verhaal dat blijft hangen.
Het onderwerp mode is niet mijn ding en trekt me dus ook niet aan, dat is natuurlijk iets persoonlijks. Waarom ik het dan toch heb gelezen? Het stond nu eenmaal in mijn boekenkast…

Het bericht Nazomer – Esther Verhoef verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

9.4 

Wauw, wat bof ik de laatste tijd met de boeken die ik lees/luister. Weer zo een topper! ”Het Achtste Leven” werd mij aangeraden door een vriendin (al een tijd geleden) en ik niks was minder waar toen ze zei: ”dat is écht een mooi boek!”. Ja, het is een dikke pil maar de kaft is al een lust voor het oog; laat staan het intens mooie verhaal dat er in beschreven staat. Het speelt zich grotendeels af is het prachtige Georgië, een land dat ik hopelijk volgend jaar van mijn bucket list af mag strepen.

Stasia is het personage waarmee dit familie-epos begint in 1900. Het is echter haar achterkleindochter die, niet alleen Stasia’s verhaal, maar ook dat van Christina (Stasia’s halfzus), Kitty, Kostja, Elene, Daria en Nitsa (ik ga niet al verklappen wie wiens kinderen zijn) verteld. Het prachtige en toch vreselijke verhaal van de familie wordt met de ons gedeeld, ook komen er onwijs veel stukken geschiedenis aan bod. Beide wereldoorlogen hebben namelijk veel invloed op deze familie. Je hebt na het boek het idee dat je ook het land hebt leren kennen. De familie heeft 1 geheim; het recept voor de meest heerlijke chocoladedrank van de wereld. Dit recept is gemaakt door de vader van Stasia en Christina, maar brengt dit recept de familie nou veel geluk of juist ongeluk…?
Door de beschrijving van de chocoladedrank had ik een kleine verwachting dat er een sprookje door dit boek verweven zou zitten maar niks is minder waar. Het is maar een klein onderwerp van het boek maar toch iets dat telkens terug komt in deze opmerkelijke familie.

1 fysiek boek in handen maar ondertussen toch 8? Ja, dit boek bestaat uit 8 delen maar gelukkig wel in 1 boek gebundeld. Ga goed zitten voor dit verhaal dat je zal verslinden en ondertussen aan het denken zet, want er zitten zóveel boodschappen in verborgen dat ik geneigd ben het nog eens te lezen. Het is ontroerend, leuk, mooi, pakkend, meeslepend, (ook wel eens) spannend én weer eens wat anders. Nog zo’n boek waarbij ik het vervelend vond dat het uit was en dat ik gedwongen was weer afscheid te moeten nemen van zoveel mooie personages.
Maar oké genoeg geprezen… want waarom dan geen 10? Mede omdat er nog zóveel boeken zijn(!!!) en er soms wat spanning ontbreekt, maar dan ben ik heel kritisch. De spanning in dit boek zit vaak in 30 pagina’s waarna het voor 200 pagina’s ”gewoon” een (verrukkelijk) mooi verhaal is. Daarnaast zijn ook een aantal langdradige opsommingen in het boek, deze zetten je dan wel aan het denken maar na 15 dingen kwam de boodschap ook over.
Ik houd er gewoon zoooo van als een boek beeldend is en dat heeft Nino Haratischwili hier zeker waargemaakt. Er is alweer een nieuw boek uit van Nino en de verwachtingen zijn dus hoog. Eerst maar eens even bijkomen van ”Het achtste leven”. Gek eigenlijk dat je zo kan ”genieten” van andermans leed… Anyway! Op naar het prachtige Georgië volgend jaar!

Achterkant van het boek

“Het achtste leven (voor Brilka)’ van Nino Haratischwili is een monumentaal, tolstojaans familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Dit verhaal over acht levens van één Georgische familie begint in een kleine stad tussen Georgië en Azerbeidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig gevaar.
Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Ze woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, en ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de “rode’ twintigste eeuw.

Het bericht Het achtste leven – Nino Haratischwili verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Ik dacht een tijdje geleden (na het lezen van Een Klein Leven); laat ik weer eens een spannend boek gaan lezen. Mijn oog viel op het nieuwste boek van Lars Kepler (Lazarus), dat hoog in de top 10 stond in de boekwinkels. Toen ik over het boek las werd mij al snel duidelijk dat er al een aantal boeken vóór ”Lazarus” uit waren gekomen met daarin dezelfde rechercheur in de hoofdrol. Ik ben wel zo iemand die bij het begin wil beginnen en dus begon ik met het boek ”Hypnose” uit 2009. Het was erg spannend en zette me aan om verder te gaan met boek 2 (Contact). Na alle boeken te hebben gelezen werd mij duidelijk dat Hypnose nog maar een voorproefje was; wat een spannende reeks!
Ik moet zeggen dat ik op een gegeven moment echt een beetje geobsedeerd was door deze boekenreeks, zo spannend vond ik het en ik zat onwijs in het verhaal.

De boeken gaan over de Finse rechercheur Joona Linna, ze spelen zich echter af in Zweden. Joona is een erg goede rechercheur maar je merkt al snel dat hij een geheim (of meerdere) met zich meedraagt en je wilt weten: WAT! Met ieder boek kom je weer wat meer te weten (daarom is het zo leuk ze op volgorde te lezen) en daardoor wil je, ondanks dat de moordzaak van het vorige boek is opgelost, gelijk door met de volgende. Uiteraard zit het ook vol met nog meer personages die elk boek weer terugkomen en dan met name Joona zijn collega’s waaronder de bloedmooie Saga Bauer. Elk deel van de reeks heeft zijn eigen ”thema” en moordzaken om op te lossen.

Lars Kepler is het pseudoniem voor een schrijversduo (echtpaar) afkomstig uit Zweden, de naam komt voort uit de namen van de Zweedse schrijver Stieg Larsson en de Duitse wetenschapper Johannes Kepler. Je merkt (nadat je alle boeken hebt gelezen) dat het echtpaar met Hypnose nog een beetje moest inkomen maar daarna zijn ze niet meer te stoppen! Wat kunnen zij goed schrijven en wat een spanning en mysteries. Echt weer zo een reeks waarin uiteindelijk alles op z’n plaats valt maar zo knap dat ze iets 3 boeken daarvóór er al in hadden verwerkt.
Ik ben dan wel tot nu toe alleen maar enthousiast dus waarom geen 10 als waardering? Nu ik een beetje ben afgekoeld van mijn Joona Linna obsessie ga je er net wat anders naar kijken. Ik moet zeggen dat de auteurs inderdaad steeds meer durfden maar daardoor kreeg ik een beetje een Mission Impossible/James Bond idee. Want Joona Linna overleefd situaties die niemand anders zou overleven en sommige schurken in de boeken zouden er niet zijn geweest als Joona Linna er niet was (wraakacties voor iets dat jaren geleden is gebeurd bijvoorbeeld). Maargoed ik vind de films van Mission Impossible/James Bond ook altijd leuk en spannend om naar te kijken. Deze zijn soms net zo goed wat ongeloofwaardig maar niet minder leuk om naar te kijken. Dus mocht je dit soort films ook geen 10 geven maar wel super leuk/spannend vinden lees dan vooral de boekenreeks van Joona Linna! Ik heb ervan gesmuld tot de laatste pagina! (de reeks wordt misschien nog wel vervolgd).

Volgorde van de reeks:

1. Hypnose
2. Contract
3. Getuige
4. Slaap
5. Stalker
6. Jager
7. Lazarus

Achterkant van Hypnose
Psychiater Erik heeft gezworen nooit meer iemand te hypnotiseren. Als de politie hem vraagt mee te helpen bij een moordonderzoek, brengt Erik desondanks een van de zwaargewonde slachtoffers onder hypnose. De gevolgen zijn nauwelijks te overzien. Er volgt een complete nachtmerrie die ook zijn gezinsleden meesleurt. Steeds verder moet Erik in het verleden teruggaan om de werkelijke dader te ontmaskeren. Deze thriller is bloedstollend. Steeds blijkt de werkelijkheid net iets anders te zijn. Bovendien wordt het leven van Erik bemoeilijkt door huwelijksproblemen en de ziekte van zijn zoon. De thriller is het eerste gezamenlijke werk van schrijversechtpaar Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril. Verschillende verhaallijnen blijken uiteindelijk met elkaar te maken te hebben. Qua spanning is het te vergelijken met de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson.

Het bericht Recherche Joona Linna reeks – Lars Kepler verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijstje maar ik hikte er maar tegenop omdat het toch wel een flink aantal pagina’s is. Eenmaal begonnen kon ik echter niet meer stoppen en binnen 2 weken was deze geweldige Roman alweer uit. Wat een verhaal! Het was het boek van de maand in april 2016 bij DWDD en er zijn al miljoenen exemplaren van verkocht. Er is tegenwoordig ook een toneelstuk/theatervoorstelling gebaseerd op ”Een klein leven” in Nederland. Houdt er rekening mee dat het een zware pil is en geen boek voor op vakantie (vind ik).

In ”Een klein leven” volg je 4 vrienden gedurende ongeveer 30 jaar van hun leven dat zich grotendeels afspeelt in New York. Jude is daarvan het meest opmerkelijke en mysterieuze personage van allemaal. Zijn vrienden weten weinig over zijn jeugd en na verloop van tijd, wanneer zij ouder en volwassener worden, begint dat te frustreren. Gedurende het verhaal komt er steeds meer aan het licht over Jude zijn jeugd en stapelt de ellende zich alleen nog maar meer op. Dit heeft een deprimerende uitwerking, niet alleen op de personages maar ook op de lezers. Jude is onwijs geliefd door iedereen om hem heen maar de zelfhaat is het gehele boek zeer sterk aanwezig.

Je moet voor deze pil echt de tijd nemen, goed voor gaan zitten en bovenal; geduldig zijn. Vooral in het begin is het nog even inkomen. Dat moet uiteraard bij bijna alle boeken maar, omdat dit een vrij lang verhaal is, is de inleiding ook lekker uitgebreid. Je moet ook empathisch zijn anders gaat deze roman irriteren en erg lang duren. Bij mij werden de woorden: ”het spijt me” en ”sorry” wel een irritatiepuntje. Het gehele boek gaat namelijk over een persoon die heel erg met zichzelf in de knoop zit en een traumatische jeugd heeft ervaren. Toch is het zeker 1 van de mooiste romans die ik tot dusverre heb gelezen en het heeft veel indruk op me gemaakt. Al vraag je je aan het einde wel af; hoe kan zo een klein leven zo ongelooflijk klote zijn… Ik was verdrietig en opgelucht tegelijk toen ik het boek uit had.

Achterkant van het boek

Vier studievrienden zoeken samen hun weg in New York: de charmante acteur Willem, de excentrieke kunstenaar JB, de getalenteerde architect Malcolm en Jude St. Francis. Jude is teruggetrokken, slim en raadselachtig, en zijn vrienden weten beter dan vragen te stellen over zijn verleden. Ze proberen zijn pijn te verlichten, maar naarmate de decennia verstrijken dringt zich de vraag op of Jude wel verlost kan worden van de demonen uit zijn verleden.

Het bericht Een klein leven – Hanya Yanagihara verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

9.2 

Ik heb zo onwijs genoten van deze boeken en was echt even in de rouw toen ik de laatste pagina omsloeg. Afscheid nemen van dit verhaal, de mysteries en de personages viel zwaar.
Het Kerkhof der Vergeten Boeken is een vierluik van de Spaanse romanschrijver Carlos Ruiz Zafón. Het bevat de boeken ‘’De schaduw van de wind’’, ‘’Het spel van de engel’’, ‘’De gevangene van de hemel’’ en ‘’Het labyrint der geesten’’.

Het is een te lang verhaal om goed te omschrijven maar kort gezegd gaat het grotendeels over de familie Sempere, David Martin en Fermín Romero de Torres (mijn favoriete personage).
De familie Sempere heeft een boekwinkel in Barcelona en het hele verhaal begint wanneer de vader van Daniel Sempere hem meeneemt naar het Kerkhof der Vergeten Boeken. Maar een klein groepje mensen kennen het bestaan en de locatie hiervan. Hij mag 1 boek uitkiezen tussen de duizenden in dit Kerkhof, ‘’De schaduw van de wind’’ gaat over de obsessie van Daniel om de schrijver Julian Carax van dit boek te vinden. Maar dat is dus nog maar het begin.
Het tweede boek gaat over het dubieuze verhaal van David Martin, en in het derde boek wordt de familie Sempere met het verhaal van David Martin voorgesteld door middel van één van hun vrienden; Fermín Romero de Torres. Uiteindelijk gaat het in boek 4 over het gevecht om de locatie van het kerkhof geheim te houden voor een aantal duistere nieuwe personages.

Het verhaal zit zo onwijs goed in elkaar met verhalen van verschillende mensen en flashbacks waardoor er steeds meer over de mysterieuze geschiedenis aan het licht komt. Elke keer krijgt Carlos Ruiz Zafón het voor elkaar je te verbazen, je aan het lachen te maken of je met samengeknepen billen verder te laten lezen door de spanning.
Er staat onder andere op internet dat alle delen opzichzelfstaande verhalen zijn en los van elkaar in willekeurige volgorde zijn te lezen. Ik ben het daar totaal niet mee eens. De eerste 2 delen zijn enigszins verhalen op zich, het derde deel is een soort tussen-boek waarin de eerste 2 delen worden samengebracht en het 4e deel gaat daarop door.
Het 2e deel ben ik het minst over te spreken; het was in mijn ogen een beetje een raar en onsamenhangend verhaal. Dit vond ik jammer omdat ik zo enthousiast was geworden na het lezen van ‘’De schaduw van de wind’’. Echter toen ik boek 3 las werd alles weer helder en werd al mijn enthousiasme weer aangewakkerd! Het zijn dan wel 4 dikke pillen maar het is het meer dan waard. Het is een verhaal dat bijblijft en je nog lang laat nageniet. Nu ik dit schrijf ga ik weer even terug naar die wereld en zou ik helemaal onwetend opnieuw willen beginnen.

Achterkant van het boek

Carlos Ruiz Zafón (1964, Barcelona) is de meest gelezen Spaanstalige auteur ter wereld na Cervantes. Hij begon zijn carrière met vier YA-romans: De Nevelprins, Het middernachtspaleis, Septemberlichten en Marina. Met zijn roman De schaduw van de wind, het eerste deel in het vierluik Het Kerkhof der Vergeten Boeken, brak hij internationaal door. Het werd gevolgd door Het spel van de engel en De gevangene van de hemel. Na vijftien jaar sluit hij af met Het labyrint der geesten.

Het bericht Het kerkhof der vergeten boeken (vierluik) – Carlos Ruiz Zafón verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

7.8 

Na het lezen van ‘’Het meisje in de trein’’ was ik erg enthousiast om te beginnen in het 2e boek van Paula Hawkins. Wel meer mensen waren onder de indruk van haar eerste boek deze werd zelfs verfilmd.
In haar 2e boek ‘’In het water’’ hangt hetzelfde gekke sfeertje; mysterieus met meerdere mogelijke uitkomsten. Er komen wel een stuk meer personages in voor wat aan het begin erg opletten is. Ieder hoofdstuk loop je mee met een andere personage met zijn of haar gedachten, meningen en belevingen. De hoofdstukken zijn kort waardoor het nog sneller weg leest.

Het boek begint met Jules, zij is onderweg terug naar het dorpje Beckford waar zij liever nooit meer heen was gegaan. Ze moet nu wel want haar zus Nel is dood aangetroffen in een waterpoel. Jules moet zich ontfermen over haar nichtje omdat Nel alleenstaande moeder was. Er is meteen onduidelijkheid over of het om zelfmoord of moord gaat. Al meerderen keren zijn er vrouwen dood aangetroffen in deze waterpoel. Is het toeval of zit hier een mysterie achter?

Al met al echt een aanrader als je een spannende thriller die je (nadat je een beetje bent ingekomen) niet snel meer kunt wegleggen. De ontknoping bij dit soort boeken is altijd zo fijn; Hehe! Nu weet ik eindelijk hoe het zit! Ik geef het boek een wat minder hoge waardering dan ”Het meisje in de trein” omdat dit boek minder is blijven hangen en dus wat minder indruk heeft gemaakt. Daarnaast vond ik het soms heel onduidelijk wie nou wie was en door de vele flashbacks kon ik best in verwarring raken. Maar dat kan natuurlijk aan mij liggen. Er zit overigens wel een kaartje bij waar de personages op staan; blijkbaar vond de schrijfster het zelfs verwarrend.

Achterkant van het boek

Nel, een alleenstaande moeder, wordt dood aangetroffen in de lokale rivier. Eerder die zomer sprong een tienermeisje op dezelfde plek haar dood tegemoet. Ze zijn niet de eerste vrouwen die ten prooi vallen aan deze donkere wateren, en hun dood veroorzaakt een golf van onrust over de rivier en zijn geschiedenis.
De vijftienjarige dochter van Nel blijft alleen achter. Daarom moet Nels zus, Jules, terugkeren naar het stadje dat ze jaren geleden de rug heeft toegekeerd. Voorgoed, dacht ze toen.

Het bericht In het water – Paula Hawkins verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

 

Een boek dat ik al veel eerder had moeten lezen en in geen boekenblog mag ontbreken. Ik schaam me bijna dat ik ook nog nooit de ”Vliegeraar” van Hosseini heb gelezen maar dat zal zeker snel gebeuren. Het is een boek dat je raakt en er gebeuren dingen in die je je bijna niet kan of wilt voorstellen; dat dit voorkomt in onze wereld. Dat mensen er in andere landen en religies er zo een andere denkwijze op nahouden en ook denken dat zij ”het juiste” doen. Het verhaal is immers gebaseerd op feiten. Het speelt zich af in Afghanistan en begint in het heden, daarna komen er zowel stukken uit het verleden als stukken uit de toekomst voor. Hosseini neemt je mee in een droevig verhaal over vrouwenmishandeling, uithuwelijking, oneerlijkheid en ook de oorlog van Afghanistan komt aan bod.

In ”Duizend schitterende zonnen” wordt in de eerste instantie het verhaal beschreven van Mariam. Nadat haar moeder zelfmoord pleegt en zij alle vertrouwen heeft in de liefde van haar vader wordt dit onmiddellijk afgestraft. Hij huwelijkt haar uit aan een niet bepaald aantrekkelijker en veel oudere schoenmaker Racheed. Bij hem is ze gedwongen om het huishouden te doen en voor hem te verzorgen. Als ze net met elkaar zijn getrouwd is hij nog enigszins lief tegen haar maar naarmate de jaren verstrijken wordt hij steeds razender, mede omdat zij hem niet het kind kan schenken waar hij zo naar verlangd. Daarna loopt het verhaal over in dat van Laila; Racheed’s tweede vrouw. In eerste instantie moet vooral Mariam niks van Laila hebben maar langzaam ontstaat er een band tussen de twee vrouwen.

Een boek om niet snel te vergeten en het heeft mij aangezet om meer te willen lezen van deze schrijver. Liever niet alle boeken achter elkaar want ze zijn toch wel zwaar en aangrijpend. Ik had deze mooie roman zo uit, het spreekt tot de verbeelding omdat de personages goed worden omschreven. Gelukkig is er na 9-11 het een en ander veranderd in Afghanistan en hebben de vrouwen meer rechten gekregen. Ook dit is mooi terug te lezen in het boek maar vaak gaan grote veranderingen in landen moeizaam en dat is ook hier het geval.
Geen moment is saai, een ware page-turner!

Achterkant van het boek

De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven.
In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.

Het bericht Duizend schitterende zonnen – Khaled Hosseini verscheen eerst op Zijleestvoorjou.