Kom hier dat ik u kus – Griet op de Beeck

Eerlijk en vol mooie woorden

Waardering: 8.4
Aantal pagina’s: 336

Ik heb lang gedaan over dit boek. Niet alleen door de vakantie maar ook door de achtbaan waarin ik ben beland sinds ik terug ben, was het voor mij moeilijk me op een boek te concentreren. Door het boek zelf kwam het niet perse al had ik met het middenstuk wel een beetje moeite. Ik heb het vandaag uitgelezen en ben verdronken in de mooie woorden die vooral op het einde op papier zijn gezet.

Het verhaal gaat over Mona haar leven dat tijdens 3 verschillende leeftijden wordt verteld. Het gaat over de keuzes die zij in het leven maakt en de mensen om haar heen die daarin (zonder het zelf te beseffen) een grote invloed hebben. Het gaat over de banden die zij met haar familieleden, collega’s en vriend heeft maar naar mijn idee ging het vooral over de band die zij had met haar vader. Ik vond de ontwikkeling van deze relatie heel mooi om te lezen, boodschap: het is nooit te laat. Mona had namelijk nooit perse een goede band met haar vader, maar naarmate ze ouder worden komen ze samen tot een bepaald level waarin alles goed is, of ze nu praten of stil naast elkaar zitten. Het beeld van haar vader veranderd positief ondanks de, op dat moment, negatieve situatie. ”Nu heb ik een man ontdekt die ik altijd op deze manier had willen kennen, die niet wist hoe te leven.”
Als Mona aan het einde gaat nadenken over haar vaders leven (zij is op dat moment 35) komt ze erachter dat ze wil doen wat hij nooit heeft gekund. Andere keuzes en wachten hadden hem waarschijnlijk meer geluk gebracht. Mona neemt dan zonder om te kijken bepaalde beslissingen en kiest voor zichzelf. Deze alinea wil ik graag nog even met jullie delen:

”Ik wil eindelijk worden wie ik ben en niet wie ik dacht dat anderen wilden dat ik was. Ik wil mezelf nooit meer ergens achterlaten. Ik zie voor mijn ogen al wat was en droom ik al wat nog kan komen en dat is zoveel. Ik wil redden wat er te redden valt, mezelf bijvoorbeeld, ik wil weten wat ik waard ben, kiezen voor wat klopt en goed is, geloven dat dat mag.
Ik denk: dat is het, ik wil durven eindelijk. Ja.”

Dit was ook weer een boek waarbij ik aan de schrijfstijl moest wennen omdat er lange opsommingen in staan en het een Belgisch boek is dat vol staat met Ge, Gij en U (zelfs wanneer er tegen kleine kinderen wordt gesproken). Waar het begin ”leuk” en het einde heel erg ontroerend is, is het middenstuk net iets te sloom naar mijn mening. Verder was het gewoon een heel mooi boek en ik denk dat iedereen zich er ergens wel in kan vinden door de vele verschillende relaties die Mona met de mensen om haar heen heeft.

Achterkant van het boek

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.