Lieveling – Kim van Kooten

Triest met een humoristisch tintje

Waardering: 9
Aantal pagina’s: 224

Ik lig nu even heerlijk bij de airco te schrijven over dit heftige maar ondertussen ook grappige boek. Ik ben begonnen met het lezen tijdens de vliegreis en kon gelijk niet meer stoppen. Omdat ik meteen al zo vaak stukjes eruit ging voorlezen aan mijn vriendin (waarmee ik nu naar Thailand ben) en zij het ook heel leuk vond, heb ik uiteindelijk dit hele boekje aan haar voorgelezen. We deelden samen de verdrietige stukjes maar om de moeder en oma van Puck kwamen we soms niet meer bij van het lachen.

Lieveling is gebaseerd op het verhaal van Pauline Barendregt en wordt verteld vanuit het oogpunt van Puck, van haar 5e tot haar 14e levensjaar. Na 20 pagina’s wordt het al duidelijk dat haar stiefvader niet helemaal pluis is, hij vindt Puck namelijk veel leuker dan haar moeder. Je leest hoe Puck denkt, echt als een kind, ze vindt alles wel raar maar ziet er nog niet veel kwaad in. Hoe ouder ze wordt hoe meer ze zich realiseert dat het niet klopt maar dan kan ze maar moeilijk terug. Het verhaal is triest maar Kim van Kooten is het toch gelukt om er een luchtig en hilarisch tintje aan te geven met de plat Rotterdamse zwakbegaafde moeder en oma van Puck.

Het is een boek dat je in 2 dagen uit kan lezen en daarin veel verschillende emoties zult ervaren. Je leest het met een lach en een traan. De laatste 30 bladzijden zijn soms wat vaag en je moet er na de laatste bladzijde een eigen invulling aan geven maar verder is het goed geschreven. Ik vind het een erg knappe prestatie en raad het zeker aan.
Nu is het weer tijd voor het strand om een klap te maken. En tijd voor een nieuw boek!

Achterkant van het boek

In Lieveling, gebaseerd op het verhaal van Pauline Barendregt, geeft Kim van Kooten een stem aan het meisje Puck, dat samen met haar moeder naar ome Meneer in een grote villa verhuisd. Het lijkt een droom: ome Meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Puck’s haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto. Maar schijn bedriegt, want ome Meneer kan zijn handen niet thuis houden…