Waardering: 6.7
Aantal pagina’s: 427
Achterkant van het boek
Modeontwerpster Vivian D staat op het hoogtepunt van haar carrière. Haar bedrijf floreert, ze wordt op handen gedragen. Vlak voordat ze op een groot evenement in Parijs de rode loper betreedt, krijgt ze echter schokkend nieuws. Het dwingt haar na te denken over haar turbulente levenspad en een ingrijpende gebeurtenis die ze al tientallen jaren verdringt…
In de haar kenmerkende meeslepende stijl beschrijft Esther Verhoef hoe de jonge Claudia opgroeit in een wereld die niet bij haar past en verandert in de succesvolle Vivian D. Welke offers heeft Claudia moeten brengen, en voor welke keuzes staat Vivian nu?
Nazomer voert de lezer van een volksbuurt in de jaren zeventig en tachtig via een atelier aan het Amsterdamse IJ naar de wereld van high fashion in Parijs en New York.
Esther Verhoef, altijd goed dacht ik zo. Ik was een tijd geleden ook erg onder de indruk van ‘De Kraamhulp‘ die ik in één ruk had uitgelezen. Verhoef kan goed schakelen tussen 2 verhalen, of dat nu verschillende mensen zijn of verschillende perioden van iemands leven. Ook in ‘Nazomer’ is dat weer het geval.
Het is een erg prettig boek om te lezen omdat het overzichtelijk is opgebouwd, mede omdat je elk hoofdstuk weet waar je aan toe bent. Als het hoofdstuk over Vivian D ging in het heden; dan gaat het volgende hoofdstuk over Claudia in het verleden.
Echter is het einde voorspelbaar en gebeurd er niet veel spannends. Het is dan ook geen thriller maar een roman, alleen veel romantisch gebeurd er eigenlijk ook niet. Je zit telkens te wachten tot er iets komt maar er komt niks. Het boek is daarentegen zeker vermakelijk want Esther Verhoef kan echt wel schrijven maar het is niet een verhaal dat blijft hangen.
Het onderwerp mode is niet mijn ding en trekt me dus ook niet aan, dat is natuurlijk iets persoonlijks. Waarom ik het dan toch heb gelezen? Het stond nu eenmaal in mijn boekenkast…