Waardering: 7
Aantal pagina’s: 552

Achterkant van het boek
De schrijver neemt zijn intrek in het illustere maar in verval geraakte Grand Hotel Europa om te overdenken waar het is misgegaan met Clio, op wie hij in Genua verliefd is geworden en met wie hij in Venetië is gaan wonen. Hij reconstrueert het meeslepende verhaal van liefde in tijden van massatoerisme, van hun reizen naar Malta, Palmaria, Portovenere en de Cinque Terre en hun spannende zoektocht naar het laatste schilderij van Caravaggio. Intussen vat hij een fascinatie op voor de mysteries van Grand Hotel Europa en raakt hij steeds meer betrokken bij het wedervaren van de memorabele personages die het bevolken en die uit een eleganter tijdperk lijken te stammen, terwijl de globalisering ook op die schijnbaar in de tijd gestolde plek om zich heen begint te grijpen.

Ik zag er al een tijdje tegenop om een review te schrijven over dit boek. Niet dat ik reviews móet schrijven natuurlijk, ik doe het immers omdat ik het leuk vind. Ik zag er vooral tegenop omdat veel mensen zo lovend zijn over Grand Hotel Europa. Het is zeker wel een goed boek en ik begrijp waarom het genomineerd is voor de Libris Literatuurprijs 2019 want Ilja Leonard Pfeijffer zet immers zinnen op papier waar je bijna van achterover slaat. Echter heb ik mezelf door Grand Hotel Europa heen moeten worstelen want ik vond het vaak gewoonweg te…
Te langdradig, te veel opsommingen, te uitgebreid, te sterke mening, te lange beschrijvingen etc. Waardoor ik soms het idee had dat ik een soort scriptie aan het lezen was.

Het onderwerp van deze ”scriptie” vond ik wel erg tof; massatoerisme. Ik probeer zelf zo vaak mogelijk de toerist uit te hangen omdat ik erg van reizen houd. In dit boek wordt diep ingegaan op dit onderwerp en zet je vaak aan het denken of je hebt van die momentjes: aah ja, inderdaad!
De hoofdrolspeler is Ilja Leonard Pfeijffer himself, beetje zelfzuchtig toch? Misschien juist knap maar of hij dit allemaal zelf heeft meegemaakt is nog maar de vraag. Hij boort de massatoerisme helemaal de grond in met zijn uitgebreide, super moeilijke en overdreven lange zinnen, terwijl hij ondertussen zelf een toerist is… Wie weet was het juist de bedoeling om zichzelf zo neer te zetten maar ik ergerde me er best wel aan.
Positief: Er zit veel humor in en het blijft een beetje speels omdat je switcht tussen heden en verleden. Je hebt soms het gevoel dat je meerdere verhalen aan het lezen bent. Toch presteert Ilja het alles goed aan elkaar te knopen, dat vond ik echt heel knap. Vooral de laatste paar zinnen, dat alles op z’n plaats valt; petje af!

Anyway, ik ga deze review ook maar niet te langdradig maken, maar ik wilde nog wel even een zin uit het boek neerzetten zodat je weet waar je aan begint wanneer je het van plan bent te gaan lezen:
”De buitenproportioneel grote klokkentoren van rode baksteen met een witte marmeren omgang en een groen puntdak bracht met zijn asymmetrische plaatsing een belachelijk contrapunt aan in de rationele paradeerbare ruimte dat juist vanwege het feit dat het concessieloos gewaagd en overdreven was effectief en elegant” blablablabla. (even gestolen uit een review van bol.com, moest er zo om lachen).
Dit is typisch zo’n boek: you hate it or you love it!

Het bericht Grand Hotel Europa – Ilja Leonard Pfeijffer verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Waardering: 6.7
Aantal pagina’s: 427

Achterkant van het boek
Modeontwerpster Vivian D staat op het hoogtepunt van haar carrière. Haar bedrijf floreert, ze wordt op handen gedragen. Vlak voordat ze op een groot evenement in Parijs de rode loper betreedt, krijgt ze echter schokkend nieuws. Het dwingt haar na te denken over haar turbulente levenspad en een ingrijpende gebeurtenis die ze al tientallen jaren verdringt…
In de haar kenmerkende meeslepende stijl beschrijft Esther Verhoef hoe de jonge Claudia opgroeit in een wereld die niet bij haar past en verandert in de succesvolle Vivian D. Welke offers heeft Claudia moeten brengen, en voor welke keuzes staat Vivian nu?
Nazomer voert de lezer van een volksbuurt in de jaren zeventig en tachtig via een atelier aan het Amsterdamse IJ naar de wereld van high fashion in Parijs en New York.

Esther Verhoef, altijd goed dacht ik zo. Ik was een tijd geleden ook erg onder de indruk van ‘De Kraamhulp‘ die ik in één ruk had uitgelezen. Verhoef kan goed schakelen tussen 2 verhalen, of dat nu verschillende mensen zijn of verschillende perioden van iemands leven. Ook in ‘Nazomer’ is dat weer het geval.

Het is een erg prettig boek om te lezen omdat het overzichtelijk is opgebouwd, mede omdat je elk hoofdstuk weet waar je aan toe bent. Als het hoofdstuk over Vivian D ging in het heden; dan gaat het volgende hoofdstuk over Claudia in het verleden.
Echter is het einde voorspelbaar en gebeurd er niet veel spannends. Het is dan ook geen thriller maar een roman, alleen veel romantisch gebeurd er eigenlijk ook niet. Je zit telkens te wachten tot er iets komt maar er komt niks. Het boek is daarentegen zeker vermakelijk want Esther Verhoef kan echt wel schrijven maar het is niet een verhaal dat blijft hangen.
Het onderwerp mode is niet mijn ding en trekt me dus ook niet aan, dat is natuurlijk iets persoonlijks. Waarom ik het dan toch heb gelezen? Het stond nu eenmaal in mijn boekenkast…

Het bericht Nazomer – Esther Verhoef verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

9.4 

Wauw, wat bof ik de laatste tijd met de boeken die ik lees/luister. Weer zo een topper! ”Het Achtste Leven” werd mij aangeraden door een vriendin (al een tijd geleden) en ik niks was minder waar toen ze zei: ”dat is écht een mooi boek!”. Ja, het is een dikke pil maar de kaft is al een lust voor het oog; laat staan het intens mooie verhaal dat er in beschreven staat. Het speelt zich grotendeels af is het prachtige Georgië, een land dat ik hopelijk volgend jaar van mijn bucket list af mag strepen.

Stasia is het personage waarmee dit familie-epos begint in 1900. Het is echter haar achterkleindochter die, niet alleen Stasia’s verhaal, maar ook dat van Christina (Stasia’s halfzus), Kitty, Kostja, Elene, Daria en Nitsa (ik ga niet al verklappen wie wiens kinderen zijn) verteld. Het prachtige en toch vreselijke verhaal van de familie wordt met de ons gedeeld, ook komen er onwijs veel stukken geschiedenis aan bod. Beide wereldoorlogen hebben namelijk veel invloed op deze familie. Je hebt na het boek het idee dat je ook het land hebt leren kennen. De familie heeft 1 geheim; het recept voor de meest heerlijke chocoladedrank van de wereld. Dit recept is gemaakt door de vader van Stasia en Christina, maar brengt dit recept de familie nou veel geluk of juist ongeluk…?
Door de beschrijving van de chocoladedrank had ik een kleine verwachting dat er een sprookje door dit boek verweven zou zitten maar niks is minder waar. Het is maar een klein onderwerp van het boek maar toch iets dat telkens terug komt in deze opmerkelijke familie.

1 fysiek boek in handen maar ondertussen toch 8? Ja, dit boek bestaat uit 8 delen maar gelukkig wel in 1 boek gebundeld. Ga goed zitten voor dit verhaal dat je zal verslinden en ondertussen aan het denken zet, want er zitten zóveel boodschappen in verborgen dat ik geneigd ben het nog eens te lezen. Het is ontroerend, leuk, mooi, pakkend, meeslepend, (ook wel eens) spannend én weer eens wat anders. Nog zo’n boek waarbij ik het vervelend vond dat het uit was en dat ik gedwongen was weer afscheid te moeten nemen van zoveel mooie personages.
Maar oké genoeg geprezen… want waarom dan geen 10? Mede omdat er nog zóveel boeken zijn(!!!) en er soms wat spanning ontbreekt, maar dan ben ik heel kritisch. De spanning in dit boek zit vaak in 30 pagina’s waarna het voor 200 pagina’s ”gewoon” een (verrukkelijk) mooi verhaal is. Daarnaast zijn ook een aantal langdradige opsommingen in het boek, deze zetten je dan wel aan het denken maar na 15 dingen kwam de boodschap ook over.
Ik houd er gewoon zoooo van als een boek beeldend is en dat heeft Nino Haratischwili hier zeker waargemaakt. Er is alweer een nieuw boek uit van Nino en de verwachtingen zijn dus hoog. Eerst maar eens even bijkomen van ”Het achtste leven”. Gek eigenlijk dat je zo kan ”genieten” van andermans leed… Anyway! Op naar het prachtige Georgië volgend jaar!

Achterkant van het boek

“Het achtste leven (voor Brilka)’ van Nino Haratischwili is een monumentaal, tolstojaans familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Dit verhaal over acht levens van één Georgische familie begint in een kleine stad tussen Georgië en Azerbeidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig gevaar.
Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Ze woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, en ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de “rode’ twintigste eeuw.

Het bericht Het achtste leven – Nino Haratischwili verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijstje maar ik hikte er maar tegenop omdat het toch wel een flink aantal pagina’s is. Eenmaal begonnen kon ik echter niet meer stoppen en binnen 2 weken was deze geweldige Roman alweer uit. Wat een verhaal! Het was het boek van de maand in april 2016 bij DWDD en er zijn al miljoenen exemplaren van verkocht. Er is tegenwoordig ook een toneelstuk/theatervoorstelling gebaseerd op ”Een klein leven” in Nederland. Houdt er rekening mee dat het een zware pil is en geen boek voor op vakantie (vind ik).

In ”Een klein leven” volg je 4 vrienden gedurende ongeveer 30 jaar van hun leven dat zich grotendeels afspeelt in New York. Jude is daarvan het meest opmerkelijke en mysterieuze personage van allemaal. Zijn vrienden weten weinig over zijn jeugd en na verloop van tijd, wanneer zij ouder en volwassener worden, begint dat te frustreren. Gedurende het verhaal komt er steeds meer aan het licht over Jude zijn jeugd en stapelt de ellende zich alleen nog maar meer op. Dit heeft een deprimerende uitwerking, niet alleen op de personages maar ook op de lezers. Jude is onwijs geliefd door iedereen om hem heen maar de zelfhaat is het gehele boek zeer sterk aanwezig.

Je moet voor deze pil echt de tijd nemen, goed voor gaan zitten en bovenal; geduldig zijn. Vooral in het begin is het nog even inkomen. Dat moet uiteraard bij bijna alle boeken maar, omdat dit een vrij lang verhaal is, is de inleiding ook lekker uitgebreid. Je moet ook empathisch zijn anders gaat deze roman irriteren en erg lang duren. Bij mij werden de woorden: ”het spijt me” en ”sorry” wel een irritatiepuntje. Het gehele boek gaat namelijk over een persoon die heel erg met zichzelf in de knoop zit en een traumatische jeugd heeft ervaren. Toch is het zeker 1 van de mooiste romans die ik tot dusverre heb gelezen en het heeft veel indruk op me gemaakt. Al vraag je je aan het einde wel af; hoe kan zo een klein leven zo ongelooflijk klote zijn… Ik was verdrietig en opgelucht tegelijk toen ik het boek uit had.

Achterkant van het boek

Vier studievrienden zoeken samen hun weg in New York: de charmante acteur Willem, de excentrieke kunstenaar JB, de getalenteerde architect Malcolm en Jude St. Francis. Jude is teruggetrokken, slim en raadselachtig, en zijn vrienden weten beter dan vragen te stellen over zijn verleden. Ze proberen zijn pijn te verlichten, maar naarmate de decennia verstrijken dringt zich de vraag op of Jude wel verlost kan worden van de demonen uit zijn verleden.

Het bericht Een klein leven – Hanya Yanagihara verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

8.5 

Dit boek wilde ik al zo lang lezen, niet alleen om ik hem al een tijd op nummer 1 in de winkels zag liggen maar ook omdat Murat Isik voor dit boek de Libris Literatuur Prijs 2018 had gewonnen; de prijs voor de beste Nederlandse roman van het afgelopen jaar. Het was zeker de moeite waard want het is me van begin tot einde blijven boeien.

Het gehele boek gaat over de jeugd van Metin, een Turkse jongen die op zijn vijfde naar Nederland emigreert vanuit Duitsland en met zijn ouders en zus in de Bijlmer komt te wonen. Het is in het gezin elke dag maar de vraag hoe de pet van Metin zijn vader staat en dat geeft veel onrust. Metin is liever niet thuis wanneer zijn vader er is maar wil ook zijn zus en moeder niet in de steek laten. Ook op school is het geen pretje, Metin wordt gepest en vreest voor zijn advies voor de middelbare school. Elke dag is anders in de Bijlmer en Metin probeert zo onzichtbaar mogelijk te blijven ondanks zijn onrustige omgeving zijn vele tegenslagen. Zijn doel staat al lange tijd vast: onafhankelijk worden van zijn vader.

Laat het aantal pagina’s je niet afschrikken! Het boek bestaat namelijk uit 102 vrij korte hoofdstukken dat elke keer weer een stukje vertellen over de jeugd van Metin. De hoofdstukken lopen dan wel synchroon maar niet in elkaar over. Het is heel eerlijk en realistisch geschreven met ontroering en humor. Ik ben persoonlijk niet heel erg van de autobiografieën, echter heb ik dit boek met veel plezier en interesse gelezen. Het zijn dan wel steeds korte schetsen van Metin zijn leven maar uiteindelijk is het een spannend geheel! Het heeft mijn ogen weer een stukje doen openen over onze samenleving.

Achterkant van het boek

De Bijlmermeer, begin jaren tachtig. De vijfjarige Turkse Metin komt met zijn ouders en zus naar Nederland. Het gezin gaat in de flat Fleerde wonen. Vader is een werkloze communist die overdag boeken van Marx leest en zich ’s avonds bezat met vrienden. Thuis is hij vaak gewelddadig en dan siddert het hele gezin. Metin vreest hem en maakt zich onzichtbaar. Maar langzaam – als de kinderen ouder worden en de moeder emancipeert – groeit het verzet tegen de vader.
Ondertussen verandert de Bijlmer ook. Bedoeld als vooruitstrevende wijk verwordt het tot een gevreesd getto met veel criminaliteit en hordes junks. Op een zondagavond in 1992 boort een Boeing 747 zich in de flat Kruitberg. Tientallen bewoners komen om. In de weken daarna lopen op Metins middelbare school de raciale spanningen op. De Bijlmer verandert in de jaren daarna definitief: ondanks fysiek verzet van activistische bewoners worden veel flats gesloopt, waaronder die van Metin.

Het bericht Wees onzichtbaar – Murat Isik verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Romantisch en avontuurlijk 

Waardering: 8.5
Aantal pagina’s: 736

Mocht je nog een boeken-reeks zoeken waar je lang mee vooruit kunt; dit is er zo een. Ik wilde weer eens iets waar ik me helemaal in kon verliezen en dat heb ik bij ‘De Reiziger’ serie zeker wel gevonden. Ik ben inmiddels al in boek 3 bezig van de 8. Heerlijk om personages door en door te leren kennen en te weten dat het nog lang niet voorbij is. In boek 1 heb ik nog niet heel veel last gehad van langdradige stukken ondanks het aantal pagina’s maar dit kan ook komen doordat het allemaal nog nieuw was. Vooral tegen het einde kon ik niet meer stoppen en is het (letterlijk) ziekelijk spannend.

Claire was een Engelse verpleegster aan het front tijdens de 2e wereldoorlog en heeft haar man tijdens deze tijd niet kunnen zien. Wanneer ze eindelijk weer herenigt worden gaan ze dit vieren in Schotland. Haar van is historicus en neemt haar mee naar verschillende plaatsen, waaronder een stenencirkel waarover een mysterieus verhaal bestaat. Wanneer Claire later alleen teruggaat om wat bloemen te plukken en de stenen aanraakt reist ze door de tijd en wordt wakker in 1743. Wat er daarna allemaal gebeurt is teveel om op te noemen, ze komt onder andere de voorvader van haar man tegen en wordt onverwachts verliefd. Waar ze er eerst nog alles aan deed om thuis te komen weet ze uiteindelijk niet meer of dat nog wel is wat ze wil.

Het is niet een fantasy reeks in mijn ogen, er vliegen geen draken in het rond en er komen geen toverstokken aan te pas. Ik heb ook de serie gekeken tijdens het lezen en ze hebben het erg goed verfilmd waarin zelfs veel quotes letterlijk zijn overgenomen vanuit het boek. De boeken worden tot nu toe alleen nog maar dikker maar het leest gelukkig lekker weg. Voor degene die toe zijn aan een romantisch verhaal en het niet erg vinden dat deze zich in 1700 afspeelt is dit boek perfect. Het heeft namelijk alles wat je van een boek zou willen: spanning, romantiek, mysterie en een boeiend plot. Ik ga nu weer snel verder in deel 3!

Achterkant van het boek

Claire Randall viert in 1945 de hereniging met haar man Frank met een tweede huwelijksreis naar de Schotse Hooglanden. Tijdens een wandeling stuit Claire op een stenencirkel… en ze wordt wakker in het onbekende en gevaarlijke Schotland van 1743. Al snel komt Claire erachter dat niet alleen haar leven op het spel staat, maar ook haar hart. De onweerstaanbare jonge Schot Jamie Fraser laat haar kennismaken met een zo vurige passie en allesomvattende liefde, dat Claire verscheurd wordt tussen twee volkomen verschillende mannen en twee onverenigbare levens.

Het bericht De reiziger – Diana Gabaldon verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Spannend, verdrietig en meeslepend

Waardering: 8.8
Aantal pagina’s: 528

Ik was al een keer eerder begonnen in De nachtegaal, maar dan de Engelse versie. Ik kon mijn gedachte er toen niet goed bijhouden door de rompslomp waarin ik me bevond.
Allebei mijn ouders hebben dit boek gelezen en mijn moeder gaf nogmaals aan toch nog eens in het boek te beginnen. Ik ben blij dat ze dat heeft gedaan want de Nederlandse versie heb ik uiteindelijk verslonden. Ik ga zeker nog meer boeken lezen van Kristin Hannah.

Het boek speelt zich af de gehele periode van de 2e wereldoorlog en verteld het verhaal over 2 zussen die afzonderlijk van elkaar een dappere rol spelen in deze afschuwelijke tijd. Ze wonen in Frankrijk en ondanks dat zij zussen zijn hebben ze toch een geheel ander leven opgebouwd. Dit komt mede door de dood van hun moeder op jonge leeftijd en de opvoeding van hun drankverslaafde vader. Tijdens de oorlog krijgt Viann te maken met de legering van een Duitse officier in haar huis en Isabelle krijgt een grote rol in het verzet.
Een aantal hoofdstukken gaan ook over het heden want 1 van de  zussen leeft nog en je weet tot aan het einde niet wie dat is.

Ik had een beetje moeite met inkomen in het verhaal, dat wel. Niet alleen de eerste keer maar ook de tweede keer was dit toch weer het geval. Maar even doorzetten en dan heb je ook wat! Elk hoofdstuk gaat over het verhaal van een andere zus en meestal krijg ik dan wel een voorkeur, in dit boek had ik dat niet. Ik was helemaal in een andere wereld tijdens het lezen van dit boek en vooral tegen het einde kon ik niet meer stoppen. De tranen waren soms niet te houden en als een boek dat met je kan doen dan heeft Kristin het goed op papier weten te zetten. Er zitten soms wat stukjes in die wat traag/saai zijn en het wordt misschien iets te laat  echt spannend in het boek. Dat neemt echter niet weg dat het een prachtverhaal is!

Achterkant van het boek

De zussen Viann en Isabelle hebben altijd een goede band gehad, ondanks hun verschillen. Isabelle, de jongste en brutaalste van de twee, woont in Parijs, terwijl Viann op het platteland van Frankrijk een rustig bestaan leidt met haar man Antoine en hun dochtertje. Maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en Antoine moet meevechten.

Met het voortduren van de oorlog wordt niet alleen de relatie tussen de zussen zwaar op de proef gesteld, maar ook hun moed en hun gevoel voor goed en fout. Kan Viann haar beste vriendin verraden als het leven van haar kind op het spel staat? Moet Isabelle haar familie in gevaar brengen als dat betekent dat ze levens kan redden? Hoe kan je overleven als de wereld om je heen in elkaar stort?

Het bericht De nachtegaal – Kristin Hannah verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Traag en treurig maar blijft pakkend 

Waardering: 7.3
Aantal pagina’s: 665

Ik heb lang over dit boek gedaan, niet alleen omdat ik heel druk ben geweest met het voorbereiden van mijn wereldreis (waar ik nu middenin zit) maar ook doordat dit boek soms wat langdradig kan zijn. Daarentegen zaten er hoofdstukken tussen waar ik niet meer in kon stoppen en bleef het verhaal van Pree me pakken. Ondanks dat ik soms een tijd niet had gelezen, wanneer ik het boek weer oppakte wist ik nog precies waar ik was gebleven. Dat betekend dus wel dat het om een speciaal verhaal gaat dat je niet snel loslaat.
Het is erg mooi geschreven, niet alleen leef je mee met Pree maar je maakt ook kennis met de cultuur in India. Ik ben veel nieuwe woorden tegengekomen en het eten in India lijkt me niet altijd verkeerd.

Pree maakt veel mee in de periode van haar leven dat dit boek beschrijft en eigenlijk is niks van dat alles leuk te noemen. Ze heeft een zwaar leven en dat op jonge leeftijd. Ze is eigenlijk Engels maar leeft in het plaatsje Lahore in India, ze is in India geboren en spreekt de talen. Ze ziet er alleen niet perse Engels uit wat ze verwijt aan de zon en het zware werk dat ze altijd doet.
Ze doet altijd haar best voor iedereen maar krijgt er weinig voor terug en ze moet heftige keuzes maken, waar ze totaal niet achter staat, om verder te komen in haar leven.

Een boek die je niet gelezen MOET hebben maar zeker ook geen waste of time. Heel mooi en weer eens wat anders. Ik heb niet met kromme tenen gezeten van de spanning maar het is een boek met een boeiend verhaal en vele boodschappen/levenslessen.

Achterkant van het boek

Een jonge vrouw zoekt naar een plek om zich thuis te voelen Witte Jasmijn is het spannende en dramatische verhaal van de eigenzinnige Pree Fincastle en haar zoektocht naar geluk en liefde in Noord-India halverwege de negentiende eeuw. Pree groeit op in een bescheiden missieziekenhuis net buiten Lahore. Haar leven als fatsoenlijke missionarisdochter verandert volkomen als haar vader sterft en zijn vele geheimen een voor een worden onthuld. Verstoten door de kerk en zonder geld op zak gaat ze op zoek naar haar jeugdliefde Kai, de enige die ze durft te vertrouwen. Maar Kai is niet de man die ze denkt dat hij is. De geheimen die hij met zich meedraagt onthullen de schokkende waarheid van haar familiegeschiedenis en brengen Pree naar een nieuwe wereld en een nieuw leven. Van de nauwe straatjes en kleurrijke bazaars van Peshawar tot de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya, Witte Jasmijn is een adembenemende vertelling van liefde, tragedie en hoop. Een verhaal om nooit meer te vergeten.

Het bericht Witte jasmijn – Linda Holeman verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Treurig maar o zo mooi

Waardering: 10
Aantal pagina’s: 474

Al is het al een aantal jaar geleden en heb ik al weer vele boeken voor en na gelezen, nog kan ik uit volle borst zeggen: mooiste, indrukwekkendste en beste boek dat ik ooit heb gelezen; dus uiteraard kan De Rijstmoeder niet ontbreken op mijn blog! Ik heb dit boek gelezen tijdens een vakantie en kon er echt niet meer in stoppen, ik wil het ook zeker nog een keer lezen.

Het boek gaat over een familiegeschiedenis dat zich afspeelt in Maleisië en dat wel 4 generaties lang. Het begint met een uithuwelijking van Lakshmi, op haar 14e, waardoor ze wordt gedwongen afscheid te nemen van haar huis en mee te gaan met een (veel oudere) man. Ze dacht dat deze rijk was maar dit bleek even anders te lopen en ze komt aan in een treurig hutje. Het is dan te laat om nog terug te gaan en in de jaren die volgen baart ze 6 kinderen, werkt ze hard en probeert er het beste van te maken. Maar dan komt de oorlog… Hoe de gebeurtenissen daarover worden beschreven zijn schokkend. Je wilt heel graag weten hoe het verhaal verder gaat met deze familie dat vanuit meerdere personen wordt omschreven. Je raakt aan alle personages gehecht en ze hebben ook daadwerkelijk allemaal hun eigen manier van praten. Je wilt weten hoe dit afloopt en eerder stop je niet…

Ik heb nog nooit zoveel woede en machteloosheid gevoeld tijdens het lezen van een boek en het heeft me dan ook echt gepakt. Het was Rani Manicka haar eerste boek en dat vind ik ongelooflijk knap. Alles is zo goed beschreven waardoor je niet alleen alles voor je ziet wat ze omschrijft maar ook ontzettend meeleeft met de personages.
Als er een minpuntje moet zijn, is dat dat je de eerste bladzijdes even moet doorzetten om verder te lezen maar daarna ga je nooit spijt krijgen. Bereid je voor op een mooi en emotioneel boek waar je niet meer in kunt stoppen.

Achterkant van het boek

Een dramatische familiegeschiedenis die vier generaties bestrijkt in het exotische Maleisië.
Toen ik een kind was, had ik medelijden met mijn grootmoeder. Zij was ernstig ziek en zat vaak droevig op een stoel bij de deur van haar houten huisje naar de wereld te kijken. Mijn moeder zei altijd: ‘De tijgerin heeft haar tanden verloren’. ‘De Rijstmoeder is mijn manier om mijn grootmoeder opnieuw tot leven te wekken en haar terug te brengen naar de tijd toen zij nog trots en sterk was’.

Het bericht De Rijstmoeder – Rani Manicka verscheen eerst op Zijleestvoorjou.

Eerlijk en vol mooie woorden

Waardering: 8.4
Aantal pagina’s: 336

Ik heb lang gedaan over dit boek. Niet alleen door de vakantie maar ook door de achtbaan waarin ik ben beland sinds ik terug ben, was het voor mij moeilijk me op een boek te concentreren. Door het boek zelf kwam het niet perse al had ik met het middenstuk wel een beetje moeite. Ik heb het vandaag uitgelezen en ben verdronken in de mooie woorden die vooral op het einde op papier zijn gezet.

Het verhaal gaat over Mona haar leven dat tijdens 3 verschillende leeftijden wordt verteld. Het gaat over de keuzes die zij in het leven maakt en de mensen om haar heen die daarin (zonder het zelf te beseffen) een grote invloed hebben. Het gaat over de banden die zij met haar familieleden, collega’s en vriend heeft maar naar mijn idee ging het vooral over de band die zij had met haar vader. Ik vond de ontwikkeling van deze relatie heel mooi om te lezen, boodschap: het is nooit te laat. Mona had namelijk nooit perse een goede band met haar vader, maar naarmate ze ouder worden komen ze samen tot een bepaald level waarin alles goed is, of ze nu praten of stil naast elkaar zitten. Het beeld van haar vader veranderd positief ondanks de, op dat moment, negatieve situatie. ”Nu heb ik een man ontdekt die ik altijd op deze manier had willen kennen, die niet wist hoe te leven.”
Als Mona aan het einde gaat nadenken over haar vaders leven (zij is op dat moment 35) komt ze erachter dat ze wil doen wat hij nooit heeft gekund. Andere keuzes en wachten hadden hem waarschijnlijk meer geluk gebracht. Mona neemt dan zonder om te kijken bepaalde beslissingen en kiest voor zichzelf. Deze alinea wil ik graag nog even met jullie delen:

”Ik wil eindelijk worden wie ik ben en niet wie ik dacht dat anderen wilden dat ik was. Ik wil mezelf nooit meer ergens achterlaten. Ik zie voor mijn ogen al wat was en droom ik al wat nog kan komen en dat is zoveel. Ik wil redden wat er te redden valt, mezelf bijvoorbeeld, ik wil weten wat ik waard ben, kiezen voor wat klopt en goed is, geloven dat dat mag.
Ik denk: dat is het, ik wil durven eindelijk. Ja.”

Dit was ook weer een boek waarbij ik aan de schrijfstijl moest wennen omdat er lange opsommingen in staan en het een Belgisch boek is dat vol staat met Ge, Gij en U (zelfs wanneer er tegen kleine kinderen wordt gesproken). Waar het begin ”leuk” en het einde heel erg ontroerend is, is het middenstuk net iets te sloom naar mijn mening. Verder was het gewoon een heel mooi boek en ik denk dat iedereen zich er ergens wel in kan vinden door de vele verschillende relaties die Mona met de mensen om haar heen heeft.

Achterkant van het boek

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Het bericht Kom hier dat ik u kus – Griet op de Beeck verscheen eerst op Zijleestvoorjou.