De acht bergen – Paolo Cognetti

Waardering: 7.9
Aantal pagina’s: 224

Een boek dat ik al lang wilde lezen omdat ik het bij De Wereld Draait Door had gezien als boek van de maand in september 2017. Het leek me mooi en indrukwekkend, het panel van DWDD was vooral onder de indruk van de schrijfstijl van deze schrijver. Dit maakte mij nieuwsgierig, dus toen ik het zal staan op Storytel hoefde ik er niet lang over na te denken wat mijn tweede luisterboek zou worden.

´Het boek is een ode aan de vriendschap´
Paolo verteld hierin zijn levensverhaal met daarin als rode lijn zijn vriendschap met Bruno. Hij ontmoet Bruno in de bergen waar hij als jonge jongen heen trekt met zijn ouders. Wat begint als een vage ontmoeting en een luchtige vriendschap, wordt deze in de loop der jaren steeds hechter en sterker ondanks dat er lange tussenpozen in zitten. Dit komt mede omdat Bruno altijd in de bergen wil blijven en Paolo de wereld wilt zien. Beide hebben verder weinig andere vriendschappen, een ongelukkige band met hun vader en de relaties met vrouwen houden niet lang stand. Hoe dan ook zij zijn er altijd voor elkaar in hun zoektocht naar geluk.

Het boek zit erg goed in elkaar en ik ben zeker onder de indruk van de schrijfstijl van Cognetti. Het is vaak alsof je er zelf bij bent en je begint al snel van de karakters te houden. Vooral de achterliggende boodschappen in het boek vond ik erg mooi en doen je aan het denken zetten. Daarentegen moet je wel echt van lezen houden en de achterliggende boodschappen ook wíllen ontdekken. De Acht Bergen kan anders al snel gaan vervelen omdat er geen spannende dingen gebeuren of vurige liefdes in voorkomen. Verwacht dit dan ook niet als je dit boek gaat lezen maar zak lekker weg in het leven van Paolo en Bruno en lees het met een neutrale instelling zodat je de acht bergen rustig kunt ontdekken.

Achterkant van het boek

Pietro is een stadsjongen uit Milaan. Zijn vader is scheikundige, en gefrustreerd door zijn werk in een fabriek. Zijn ouders delen een liefde voor de bergen, dat is waar ze elkaar ontmoetten, waar ze verliefd werden en waar ze trouwden in een kerkje aan de voet van de berg. Door deze gedeelde passie kan hun relatie voortbestaan, zelfs wanneer tragische gebeurtenissen plaatsvinden. Het stadsleven vervult hun vaak met gevoelens van spijt dat ze niet voor een ander leven hebben gekozen. Dan ontdekken ze een dorpje in het Noord-Italiaanse Valle d’Aosta waar het gezin vanaf dat moment iedere zomer zal doorbrengen. De elfjarige Pietro raakt er bevriend met de even oude Bruno, die voor de koeien zorgt. Hun zomers vullen zich met eindeloze wandelingen door de bergen en zoektochten door verlaten huizen en oude molens en er bloeit een ogenschijnlijk onverwoestbare vriendschap op.